ارزیابی اثر توالی زمانی کشت گیاه تاغ بر برخی از شاخص های کیفیت خاک سطحی در ماسه زار های منطقه تایباد، استان خراسان رضوی

ما سه های روان، بزرگ ترین مانع توسعه پایدار در نواحی خشک و نیمه خشک ایران است و موثرترین راهحفظ و بهبود توسعه پایدار، اصلاح و بازیابی پوشش گیاهی در این نواحی است. با توجه به وجودماسه زارهای احیا شده در منطقه بیابانی تایباد در طی توالی زمانی، میزان تغییرات برخی از ویژگی های فیزیکی،mwd) و شاخص های فرسایش پذیری (ph و ec ،caco (بافت، جرم مخصوص ظاهری) و شیمیایی ( 3خاک در منطقه مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور 5 سایت متفاوت براساس سن کشت تاغ (mcr و cr19 و 11 و یک سایت شاهد (بدون کشت تاغ)) انتخاب شدند. با توجه به افزایش سن کشت ،28 ، (ساله 41تاغ، نتایج نشان دهنده 24 درصد کاهش در مقدار شن، 14 و 8 درصد افزایش به ترتیب در مقدار سیلت و رس1 گرم بر سانتی مترمکعب کاهش یافت. حداکثر میانگین وزنی / 1 به 37 / است. جرم مخصوص ظاهری نیز از 572 میلی متر و حداقل آن مربوط به سایت شاهد و برابر با / قطر خاک دانه ها مربوط به سایت 41 ساله و برابر با 488، قدیمی ترین سایت از نظر کشت) و / 0/85 میلی متر است. بیش ترین مقدار اسیدیته در سایت 41 ساله ( 47، بدون احیای پوشش) است. بیش ترین مقدار شوری نیز در سایت / کم ترین مقدار آن در سایت شاهد ( 390 دسی زیمنس بر متر) است. / 0 دسی زیمنس بر متر) و کم ترین مقدار آن در سایت شاهد ( 334 / 41 ساله ( 6940 درصد در سایت 41 ساله رسید. نتایج این پژوهش / 0 درصد در سایت شاهد به 6 / مقدار کلسیم کربنات از 33بیانگر آن است که بسیاری از خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک با افزایش سن درختان تاغ بهبود یافت.واژه های کلیدی: ماسه زار، توالی کاشت، فرسایش پذیری، تاغ