تخمین عمق حداکثر آب‌شستگی در پایین دست آب پایه تثبیت بستر با استفاده از روش ماشین های بردار پشتیبان

برای تثبیت بستر رودخانه های ناپایدار به‌ویژه در بازه های کوهستانی از سازه های کنترل شیب یا تثبیت بستر مانند شیب شکن، آب پایه، سدهای کوچک و ... استفاده می شود. برای طراحی صحیح و مطمین سازه های کنترل فرسایش در رودخانه ها، محاسبه عمق حداکثر آب‌شستگی در پایین دست این سازه ها از اهمیت خاصی برخوردار است. به‌همین دلیل پژوهش‌گران همواره در تلاش بوده اند تا روابط ساده ای به فرم رگرسیون غیرخطی و با دقت قابل قبولی را به‌این منظور ارایه نمایند. معمولاً دقت روابط رگرسیونی محدود بوده و فقط در شرایط آزمایش خاص خود دارای اعتبار هستند. دراین مقاله با استفاده از روش ماشین بردار پشتیبان، عمق حداکثر آب‌شستگی در پایین دست آب پایه تثبیت بستر محاسبه شده است. برای انجام این کار، 226 داده آزمایشگاهی از پژوهش‌گران مختلف با شرایط هیدرولیکی و رسوبی متفاوت مورد استفاده قرار گرفته است. مقایسه نتایج محاسبات در مرحله آزمون نشان داد که روش ماشین ‌بردار پشتیبان با ضریب تبیین (r2) برابر 96/0، جذر میانگین مربعات خطا (rmse) برابر 539/0 و میانگین خطای مطلق (mae) برابر 4/0 نسبت به روابط رگرسیونی پژوهش‌گران قبلی، دقت و کارایی مناسب تری دارد. همچنین مشخص شد که از بین 5 پارامتر ورودی بدون بعد a/hs، ، 0s، و ، سه پارامتر اول دارای اهمیّت بیشتری برای مدل‌سازی عمق حداکثر آب‌شستگی در پایین دست آب پایه بوده و بقیه پارامترها قابل حذف می باشند. واژه‌های کلیدی: عمق حداکثر آب‌شستگی، آب پایه تثبیت بستر، روابط رگرسیونی، روش ماشین ‌بردار پشتیبان