تغییرپذیری قابلیت هدایت الکتریکی و نسبت جذب سدیم خاک و تاثیر آن‏ها بر رشد پسته

شوری و سدیمی بودن خاک، یکی از مهم‏ترین مشکلات در مناطق خشک و نیمه‏خشک می‏باشد. این پژوهش با هدف بررسی تغییرات مکانی شوری و نسبت جذب سدیم و هم‏چنین بررسی اثرات متقابل آن‏ها بر رشد و عملکرد پسته در منطقه‏ کوثرریز رفسنجان انجام گرفته است. به‌این ‏منظور یک شبکه‏ منظم نمونه‏برداری به فاصله 500 متری درنظر گرفته شد و تعداد 192 نمونه از دو عمق صفر تا 30 و 30 تا 60 سانتی‏متری برداشت و قابلیت هدایت الکتریکی عصاره اشباع خاک و نسبت جذب سدیم نمونه‏ها با استفاده از روش‏های استاندارد اندازه‏گیری و محاسبه شد. نتایج آماری نشان داد که براساس آزمون پیرسون بین نسبت جذب سدیم و شوری خاک در سطح یک درصد، همبستگی مثبتی وجود داشت که نشان می‏دهد بخش عمده املاح منطقه از نوع سدیم‏دار می‏باشند. نقشه‏‏های کریجینگ نشان دادند که تغییرپذیری مکانی قابلیت هدایت الکتریکی و نسبت جذب سدیم در عمق اول بیشتر از عمق دوم است که احتمالاً به‏دلیل عملیات مدیریتی مختلف در منطقه است. بر‌اساس اطلاعات این نقشه‏ها وجود مقدار زیاد شوری و نسبت جذب سدیم به‏دلیل برداشت‏های بی‏رویه از آب‏های زیرزمینی و خشک‏سالی‏های پی‏درپی در سال‏های اخیر، عامل اصلی کاهش عملکرد و حتی از بین رفتن بخش‏های عمده‎‏ای از باغ‏های پسته در منطقه می‏باشد. نتایج نشان داد که شوری و سدیمی بودن خاک در مناطق بایر چندان شدید نیست که این خود بیانگر تاثیر مدیریت نادرست بر افزایش قابلیت هدایت الکتریکی و نسبت جذب سدیم در مناطق پسته‏کاری می‏باشد. واژه‏های کلیدی: تغییرات مکانی، پسته، شاخص‏‏های شوری، کریجینگ