تعیین آسیب‌پذیری آب‌خوان با استفاده از مدل دراستیک و اعمال آنالیز حساسیت تک‌پارامتری و حذفی (مطالعه موردی: دشت سلفچگان- نی‌زار)

یکی از راه‌کارهایی که امروزه در کشورهای پیشرفته برای حفاظت از سفره‌های آب زیرزمینی به‌کار می‌رود، جلوگیری و پیش‌گیری آب‌خوان از آلوده شدن می‌باشد. در این پژوهش آسیب‌پذیری آب‌خوان دشت سلفچگان- نی‌زار در برابر آلودگی کشاورزی، به کمک مدل دراستیک و سامانه اطلاعات جغرافیایی ارزیابی شد. در این روش، 7 عامل هیدروژیولوژیک موثر بر آلودگی آب‌های زیرزمینی ترکیب شدند. این 7 عامل عبارتند از: عمق سطح ایستابی، تغذیه خالص آب‌خوان، محیط آب‌خوان، محیط‌ خاک، توپوگرافی، منطقه غیراشباع و هدایت هیدرولیکی. نقشه‌های پهنه‌بندی آسیب‌پذیری، برگرفته از نتایج به‌دست آمد، سپس برای تدقیق پهنه‌های آسیب‌پذیری از طریق آلودگی نیترات در محدوده پهنه‌های آسیب‌پذیری با همبستگی به‌نسبت مناسبی تدقیق گردید. با استفاده از تکنیک‌های gis و به‌وسیله تحلیل حساسیت تک‌پارامتری، میزان تاثیرگذاری پارامترهای به‌کار رفته در روش‌های نام برده، بر آسیب‌پذیری آب‌خوان دشت سلفچگان- نی‌زار بررسی شد نتایج مربوط به حریم‌های مختلف کیفی نشان داد که حریم کیفی محدوده مطالعاتی در 4 رده حریم‌های خیلی‌کم، کم، متوسط و بالا قرار دارد که به‌ترتیب قبل از تصحیح مدل 550، 853، 150 و 498 کیلومترمربع و بعد از تصحیح مدل مقادیر یادشده به‌ترتیب 351، 486، 401، 425 و 404 کیلومترمربع تغییر یافت. به‌طور کلی نتایج تحلیل حساسیت تک‌پارامتری در این روش نشان داد که وزن موثر و تیوریک پارامترهای به‌کار رفته، کاملاً بر هم منطبق نیستند و در بعضی موارد تفاوت‌های قابل‌توجهی با هم دارند.