پهنه‌بندی خطر زمین‌لغزش با استفاده از روش ارزیابی چندمعیاره مکانی (SMCE) (مطالعه موردی: حوضه آبخیز شلمانرود)

زمین‌لغزش‌ها از جمله بلایای طبیعی هستند که سالانه خسارت‌های مالی و جانی زیادی را در کشور ایجاد می‌کنند. شناخت مناطق پرخطر می‌تواند در کاهش خسارت‌ها و تصمیم‌گیری در سیاست‌های توسعه اراضی موثر باشد. در این پژوهش از روش ارزیابی چندمعیاره مکانی برای پهنه‌بندی خطر زمین‌لغزش استفاده شد. نقشه عوامل مختلف با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای، نقشه‌های موضوعی و بازدیدهای صحرایی تهیه شده و درخت‌واره عوامل و محدودیت‌ها در نرم‌افزار ilwis طراحی گردید. نقشه‌های زمین‌شناسی، شیب، جهت دامنه، کاربری اراضی و فاصله از جاده، رودخانه و گسل به‌عنوان عوامل و نقشه شیب و رودخانه به‌عنوان محدودیت به سیستم معرفی شدند. پس از وزن‌دهی به عوامل و زیر عوامل، نقشه حساسیت به زمین‌لغزش منطقه به‌صورت ارزش 1-0 به‌دست آمد. سپس نقشه نهایی به 5 طبقه از حساسیت خیلی‌کم تا خیلی‌زیاد طبقه‌بندی شد و برای بررسی صحت آن، با نقشه پراکنش زمین‌لغزش‌های منطقه که از طریق بازدیدهای میدانی تهیه شده بود، قطع داده شد. نتایج نشان داد که بیش از 85 درصد از زمین‌لغزش‌های به وقوع پیوسته در طبقه حساسیت زیاد و خیلی زیاد قرار گرفته است بنابراین صحت نقشه پهنه‌بندی تایید شد.