اعتبارسنجی و مقایسه چند تابع انتقالی نقطه‌ای و پارامتریک برای پیش‌بینی میزان رطوبت خاک در پتانسیل‌های ماتریک مختلف

استفاده از روش‌های اندازه‌گیری مستقیم عوامل هیدرولوژیک خاک، زمان‌بر و پرهزینه می‌باشد. یکی از مهم‌ترین راه‌کارهای موجود برای حل این مشکل ایجاد یک رابطه ریاضی بین تعدادی از خصوصیات زودیافت خاک مانند بافت خاک، چگالی ظاهری و میزان ماده آلی با خصوصیات دیریافت هیدرولیکی خاک می‌باشد. این روابط توابع انتقالی نام دارند. در این پژوهش از 8 تابع نقطه‌ای و 4 تابع پارامتریک برای پیش‌بینی میزان رطوبت خاک در پتانسیل‌های ماتریک مختلف در 122 نمونه خاک از شمال و شمال‌شرقی ایران استفاده گردید. توابع انتقالی پارامتریک ضرایب چهار رابطه نگه‌داشت آب خاک ونگنوختن، هاستون و کاس، کمپل و بروکس و کوری را برآورد می‌کردند. بهترین نتایج توابع نقطه‌ای مربوط به روش بی.‌اس.‌اس خاک سطحی (با متغیرهای ورودی عمق نمونه‌برداری، درصد ذرات خاک، میزان کربن آلی و وزن مخصوص ظاهری) با ضریب همبستگی (r) و ریشه میانگین مربعات خطا (rmse) به‌ترتیب برابر 75/0 و 033/0 و ضعیف‌ترین نتایج در روش هاتسون (با متغیرهای ورودی عمق نمونه‌برداری، درصد ذرات خاک و وزن مخصوص ظاهری) با r و rmse به‌ترتیب برابر با 59/0 و 061/0 به‌دست آمد. بهترین نتایج توابع پارامتریک در روش کمپل با r و rmse به‌ترتیب برابر با 90/0 و 037/0 و ضعیف‌ترین نتایج در روش وریکن با r و rmse به‌ترتیب برابر با 52/0 و 12/0 مشاهده شد. علاوه‌بر این تحلیل‌ها نشان دادند که استفاده از میزان کربن آلی به‌عنوان عامل ورودی در توابع انتقالی می‌تواند منجر به بهبود نتایج پیش‌بینی میزان رطوبت خاک شود. همچنین به‌طور تقریبی در همه توابع بررسی شده با افزایش پتانسیل ماتریک عملکرد توابع بهبود یافت.