اثر سولفات روی بر عملکرد، اجزا عملکرد و میزان روی و پروتیین دانه سه رقم گندم پاییزه در منطقه اقلید فارس

کمبود روی در گیاهان از طریق کاهش تولید مواد فتوسنتزی و اکسین موجب نقصان رشد، اجزا عملکرد و عملکرد دانه گندم می گردد. به‌منظور تعیین اثر سولفات روی بر عملکرد، اجزا عملکرد و میزان روی و پروتیین دانه سه رقم گندم پاییزه، آزمایشی در مزرعه ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع‌طبیعی شهرستان اقلید، با آرایش کرت های خرد شده به‌صورت بلوک های کامل تصادفی در سال زارعی 87-1386 به اجرا در آمد. فاکتور اصلی شامل سطوح، صفر، 30 و 60 کیلوگرم سولفات روی (حاوی 36 درصد روی) و فاکتور فرعی ارقام زرین، الوند و شهریار بود. نتایج نشان داد افزایش سطوح سولفات روی باعث افزایش معنی دار تعداد سنبله بارور در مترمربع، تعداد دانه در سنبله بارور، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، وزن خشک کل، شاخص برداشت و میزان روی و پروتیین دانه و کاهش تعداد پنجه غیر بارور و تعداد سنبله غیر بارور گردید. ارقام زرین و الوند به‌طور معنی داری تعداد سنبله بارور، وزن هزاردانه، عملکرد دانه، وزن خشک کل، شاخص برداشت و میزان روی و پروتیین دانه بیشتری و تعداد کمتری سنبله غیر بارور و تعداد دانه در سنبله بارور نسبت به رقم شهریار تولید نمودند. در سایر صفات اختلاف معنی داری بین ارقام دیده نشد. در این مطالعه بیشترین رشد رویشی، اجزا عملکرد و عملکرد دانه با مصرف 60 کیلوگرم سولفات روی در هکتار در ارقام الوند و زرین (به‌ترتیب 10040 و 10030 کیلوگرم در هکتار) به‌دست آمد. بنابراین مصرف این مقدار سولفات روی در ارقام الوند و زرین برای تولید گندم در شرایطی مشابه، مناسب به نظر می‌رسد