اثر سطوح مختلف شوری آب آبیاری و برخی مواد اصلاح کننده بر تنفس میکروبی و فعالیت فسفاتازهای اسیدی و قلیایی خاک ریزوسفری طی رشد رویشی سویا

مصرف مواد اصلاحی آلی و معدنی در خاک‌های شور، می‌تواند سبب تعدیل اثرات شوری بر فعالیت‌های میکروبی و ویژگی‌های بیوشیمیایی آن گردد. در این پژوهش به‌منظور بررسی اثر سطوح مختلف شوری آب آبیاری و برخی مواد اصلاح‌کننده بر تنفس میکروبی و فعالیت فسفاتازهای اسیدی و قلیایی خاک ریزوسفری طی رشد رویشی سویا، آزمایشی با 5 سطح شوری (شامل 8/0= 1s، 6/1= 2s، 2/3= 3s، 8/4= 4s و4/6= 5s دسی‌زیمنس بر متر از منبع آب دریا) و 5 تیمار مواد اصلاح‌کننده شامل 1t (شاهد بدون مصرف ماده اصلاحی)، 2t (20 تن گچ در هکتار)، 3t (20 تن کود دامی در هکتار)، 4t (10 تن گچ + 10 تن کود دامی در هکتار) و 5t (15 تن گچ + 15 تن کود دامی در هکتار) در شرایط گلدانی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا گردید. نتایج نشان داد که افزایش سطوح شوری باعث کاهش تنفس میکروبی و فعالیت آنزیم‌های فسفاتاز اسیدی و قلیایی گردید، اما روند این کاهش در بین تیمارهای مواد اصلاحی مشابه نبوده است. میزان تنفس خاک و فعالیت آنزیمی در تیمارهایی که از سطوح بالای مواد اصلاح‌کننده آلی به همراه مواد اصلاح کننده غیرآلی استفاده شده است به‌طور معنی‌دار بیشتر از سایر تیمارها بود. افزایش سطوح شوری در تیمار بدون مصرف ماده اصلاحی باعث کاهش فعالیت آنزیمی و تنفس گردید. در حالی که کاربرد توام کود دامی و گچ به‌عنوان اصلاح کننده آلی و غیرآلی باعث افزایش فعالیت آنزیمی و تنفس خاک شد. نتایج نشان داد که تیمار 5t بیشترین تنفس و تیمار 3t بالاترین فعالیت آنزیمی را نسبت به سایر تیمارها نشان دادند.