بررسی مولّفه‌های مینی‌مال جنگ در «پیرمرد بر سر پل» ارنست همینگوی و واکاوی تطبیقی آن درادبیات مینی‌مال «دفاع مقدّس»

در دوران مدرنیسم و پسامدرنیسم معاصر، ادبیات داستانی کلاسیک نمی تواند به شکل پیشین خود، بدون دگرگونی در درون‌مایه و ساختار بر جای ماند؛ از ‌این رو، از اواخر دهه هفتاد قرن بیستم، داستان نویسی در غرب دچار تحوّلاتی در روش کاربرد مولّفه های داستانی و حجم داستان ها شد.‌ انبوهی کارها، شتاب‌زدگی و تنگنای زمان، شماری از داستان‌نویسان معاصر را به سوی کمینه‌نویسی و حتی نگارش داستان‌های سی ثانیه‌ای ره نمود. ‌‌این گروه از نویسندگان با درک ضرورت های زمان از حجم داستان ها کاستند و به سوی سادگی بیان و کاربرد کمتر پیچیدگی ها و آرایه‌های داستانی گرایش یافتند.‌‌ این سبک داستان‌نویسی که به دنبال ساده ترین حالت در نوشتن بود، «مینی‌مالیسم» نام گرفت.‌ از میان نویسندگان آمریکایی، «ارنست همینگوی»‌ نخستین نویسنده‌ای شناخته می شود که با موضوع جنگ، مینی‌مال نوشته‌است. در ایران هم، چندی است نویسندگان، داستان های مینی‌مال با موضوع جنگ تحمیلی نوشته‌اند.‌ در این پژوهش، ضمن بیان مولّفه های داستان‌های مینی‌مالیستی، به بررسی و تحلیل‌ این مولّفه ها در داستان مینی‌مال برگزیده ارنست همینگوی، «پیرمرد بر سر پل» و واکاوی تطبیقی دو نمونۀ مینی‌مال ادبیات دفاع مقدّس پرداخته شده‌است.‌ در بررسی ‌این آثار به ‌این نتیجه می‌‌توان دست یافت که «پیرمرد بر سر پل» ارنست همینگوی، مدل و نمونۀ کاملی از داستان های مینی‌مالیستی است که بسیاری از مولّفه های آن را داراست؛ در حالی که در مینی‌مال های منتخب ادبیات دفاع مقدّس، گاهی به سبب تکرار مضامین، احساسی‌بودن، شعارزدگی و در بعضی موارد ضعف ساختاری، به اصول و مولّفه‌های اساسی‌این ژانر ادبی کمتر توجه شده‌است.‌

Investigating the Minimalist Components of War in ’The Old Man on the Bridge’ by Ernest Hemingway and its Comparative Analysis in the Minimal Literature of the Holy Defense

In Contemporary modernism and postmodernism Period, classic fiction cannot remain in its original form without altering its structure and content. Hence, since the late seventies of the twentieth century, fiction in the West has undergone changes in the narrative components and the volume of the stories. The hardships of work, the precipitation and lack of time, led contemporary writers to minimize and even write thirtysecond stories. This group of writers diminished the volume of stories by understanding the necessities of time and tended to simplify the expression and use of less complexity and fictional artifacts. This style of story writing, which sought the easiest way in writing, was called minimalism.‌  Among American writers, Ernest Hemingway is the first writer to write a minimal on war.‌  In Iran, too, the writers have written minimal on the subject of imposed war.‌  In this study, while expressing components of the minimal stories, the analysis of these components in the chosen minimal by Ernest Hemingway, The Old Man on the Bridge and the Comparative Analysis of two examples of minimal on Holy Defense have been addressed. In examining these works, it can be concluded that Ernest Hemingway’s The Old Man on the Bridge is a model and a perfect example of the minimal that has many of its components, while in the Holy Defense literature, due to the repetition of the themes, emotions, and slogans, and structural disadvantages, have lessened the fundamentals of this literary genre.‌