درونمایه‌های ادبیات پایداری در سروده‌های بهمن ساکی با تکیه بر دفتر«آهوان پیر»

شعر دفاع مقدّس، یکی از مهم‌ترین ارکان ادبیات دفاع مقدّس و ادبیات دفاع مقدّس، یکی از مهم‌ترین ارکان ادبیات پایداری است. شعر دفاع مقدّس، پس از پایان جنگ تحمیلی، وارد دورۀ تازه‌ای از حیات خود شد؛ شاعران این دوره به جنگ با نگاهی واقع‌گرایانه‌تر، ‌پرداختند. یکی از شاعران این دوره در شعر معاصر خوزستان، بهمن ساکی است. او با انتشار نخستین مجموعۀ شعرش با نام «آهوان پیر» خود را به عنوان شاعری در عرصۀ ادبیات پایداری به جامعۀ ادبی پس از جنگ شناساند. این پژوهش، نخست با روش تحلیلی توصیفی، انواع درون‌مایه‌های ادب پایداری را در «آهوان پیر» شناسایی کرده، سپس با تحلیل درصد به کار‌گیریِ درونمایه‌ها، تعلّق و علاقۀ شاعر به هر کدام از آنها را نشان می‌دهد. بررسی‌ها و تحلیل‌ها نشان می‌دهد که درون‌مایه‌های گوناگون ادب پایداری در دفتر «آهوان پیر» از این قرارند: سه‌گانۀ انتظار، امید و آرمان‌گرایی، سه‌گانۀ عاشورا، جهاد و شهادت، حسرتِ جاماندن از کاروان شهیدان، نکوهشِ فراموشی یاد شهیدان، ترسیم فضا و بیان پیامدهای ناگزیر و ناگوار جنگ، جنگ‌ستیزی، اعتراض، نگرانی و دلواپسی از اوضاع نابسامان جهان، اعتراض به کاستی‌های زندگی مُدرن و فراموشی سنت‌ها و ارزش‌ها، دغدغۀ بیداری، ایستادگی، تحرک و پویایی، مبارزه با هوای نفس و مراقبت از خویش، عشق عرفانی و... اما درصد به کار‌گیری درون‌مایه‌ها نشان می‌دهد که از نظر انواع ادبیات پایداری، بهمن ساکی، نخست شاعری است با نگرش انسانی جهانی، در درجه دوم، شاعری است با دیدگاه دینی آیینی، در مرتبۀ سوم شاعری است با دل‌مشغولی‌های عرفانی و در جایگاه چهارم شاعری است با علایق ملی بومی.