کارکرد القایی واژگان در کتاب «آن بیست و سه نفر»

«آن بیست‌وسه نفر» خاطرات اسارت احمد یوسف‌زاده است. او در زمرۀ 23 نوجوان بسیجی است که در جنگ ایران و عراق  اسیر می‏شوند. اهمّیت این کتاب در پرداختن به وقایع تاریخی و شکنجه‏های نوجوانان در زندان‏های عراق، با زبان کودکانه و بی‏آلایش و عبارات محاوره‏ای و لهجۀ محلّی است. در پژوهش حاضر، از رهگذر طبقه‏بندی واژگان مرتبط با جنگ و اسارت، نقش و کارکرد القایی واژگان کتاب مذکور در بازنمایی فضای مورد توصیف نویسنده، بررسی و تحلیل شده‌است. هدف، دستیابی به ویژگی های واژگان نوع ادبی فرعی خاطرات اسیران جنگ (آزادگان) در زبان فارسی و به دست دادن چارچوبی برای تحلیل آنهاست. طیف واژه هایی که نویسنده برای ثبت خاطراتش استفاده می‏کند، به همراه بسامد هر یک از واژه ها، داده های کافی برای تحلیل شیوۀ بازنمایی واقعیت در این نوع متن ها و نقش واژگان را در القای فضا و معنای مورد نظر نویسنده به دست می دهد. این بررسی نشان می‏دهد واژه‌های خاص نوع ادبی خاطرات اسیران، بیشتر حول اصطلاحات نظامی، واژه های مرتبط با اسارت، مکان ها، اشخاصی که نویسنده با آنها زندگی می‏کند یا آنان را به خاطر می آورد، واژه‌های مرتبط با ادبیات جنگ  و مکان هایی که نویسنده در آنها به سر برده، هستند. یافته های این پژوهش، چارچوبی برای تحلیل واژگان این نوع ادبی به دست می دهد که واژه ها را در یک طبقه‌بندی موضوعی پانزده بخشی قرار می‏دهد. بازشناسی واژگان این نوع ادبی از طریق مقایسۀ آن با متون سایر انواع و تعیین بسامد هرگروه از واژه ها، نشان می دهد ذهن اسیران و آزادگان حول چه موضوعاتی حساس بوده و این موضوعات تا چه اندازه در نظر آنان اهمّیت داشته است.