بررسی تاثیر زمان فرآیند اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی بر رفتار خوردگی آلیاژ ti13nb13zr در محلول رینگر هوازدایی شده

در بین آلیاژهای تیتانیوم، آلیاژ ti6al4v تا کنون بیشترین کاربرد را در زمینه ی کاربردهای زیستی داشته، ولی به دلیل سمی بودن al و v، تحقیقات برای جایگزینی این آلیاژ با آلیاژ ti13nb13zr به عنوان نسل جدید آلیاژهای تیتانیوم مطرح است. در این پژوهش از روش اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی (peo) برای ایجاد پوشش بر روی آلیاژ ti13nb13zr در ولتاژ v250 و در زمان های 1، 4، 7 و 10 دقیقه در حمام حاوی یون های ca و p استفاده شد. میکروساختار نمونه ها قبل و بعد از اعمال پوشش توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (fesem) مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی رفتار خوردگی نمونه های آلیاژ ti13nb13zr پوشش داده شده و فاقد پوشش از تغییرات پتانسیل مدار باز (ocp) و آزمون پلاریزاسیون دینامیکی در محلول رینگر هوازدایی شده استفاده شد. بررسی ها نشان داد که نمونه های پوشش داده شده به مدت 1 و 4 دقیقه بالاترین مقدار پتانسیل مدار باز داشته که بیانگر بیشترین پایداری ترمودینامیکی در میان نمونه ها می باشد. نتایج نشان داد که که فرآیند peo باعث ایجاد فیلم های اکسیدی ti6o و nb6o و حاوی ترکیب cahpo4 در سطح می باشد و با افزایش زمان فرآیند ضخامت پوشش تغییری نخواهد داشت. نتایج پلاریزاسیون نشان داد که نمونه پوشش داده شده به مدت 1 دقیقه کمترین نرخ خوردگی با دانسیته جریان خوردگی a/cm27 10 × 5/2 و پتانسیل خوردگی 12/0 ولت (نسبت به ag/agcl) را دارا می باشد.