بررسی خاصیت بازدارنگی برخی از ایمیدازول‌ها به روی فلز مس به روش نظری و مقایسه آن با نتایج تجربی

در این تحقیق، شاخص‌های بازدارندگی خوردگی برای ترکیبات 4-متیل 1-فنیل ایمیدازول (pmi)، 4-متیل 1-(اورتو- تولیل)-ایمیدازول (o-tmi) و -متیل 1-(پارا- تولیل)-ایمیدازول (p-tmi) روی فلز مس، در محیط خنثی و پروتونه توسط شیمی محاسباتی بررسی گردید. از روش نظریه‌ی تابع چگال (dft) و نظریه اختلال مولر-پلست (mp2) به همراه سری‌های پایه‌ی استاندارد6-31++g* استفاده گردید. ویژگی‌هایی مانند: گاف انرژی (de)، ممان دو قطبی(m)، الکترونگاتیوی (c)، سختی (h) و کسری الکترون‌های منتقل شده از مولکول بازدارنده به اتم فلزی (dn)، در دو حالت خنثی و پروتونه و در دو فاز محاسبه شده است. مولکول p-tmi موثرترین بازدارنده برای محافظت از خوردگی مس می‌باشد. در انتها همبستگی مناسبی بین مقادیر dn و نتایج به‌دست آمده از روشِ تجربی به‌دست آمد.