عوامل اجتماعی موثر بر تبدیل سفال از صنعت به هنر در ایران

مقاله حاضر برای پاسخ به این‌پرسش تدوین شده‌است که چگونه سفال از حوزه وسائل زندگی عامه مردم، به حوزه هنر وارد شد. ازمنظر جامعه‌شناسی هنر، عوامل اجتماعی مختلفی درکارند تا برخی محصولات فرهنگی و حتی اقتصادی جامعه، محصول هنری تلقی شوند و برخی دیگر غیرهنری. سفال و سفال‌گری در ایرانِ گذشته صنعت تلقی می‌شد و در خانه‌های مردم به‌منزله ابزار زندگی به‌کار می‌رفت، اما امروز محصولات سفالی کاربرد کمتری به‌مثابه وسیله دارد. امروزه، سفال‌گری نوعی هنر تلقی می‌شود که به دو دسته هنر عامه و هنر زیبا تقسیم‌پذیر است. مقاله حاضر، با مروری بر سیر تاریخی تحولات سفال، عوامل اجتماعی موثر بر این‌تغییرات را مطالعه می‌کند.روش تحقیق مقاله کیفی و متشکل از دو تکنیک اسنادی و مصاحبه است. یافته‌های تحقیق نشان داد از زمانی‌که ظروف سفالی به‌دلیل ورود ظروف چینی از شمار ابزار خانگی خارج شدند، درمعرض ازبین‌رفتن و فراموش‌شدن قرار گرفتند. ازآنجاکه این‌ظروف بخشی از مولفه‌های فرهنگی و هویتی جامعه را در طول سالیان تشکیل می‌دادند، نهادهای اجتماعی بر آن شدند تا با حفظ آنها به‌منزله میراث فرهنگی از نابودی کلی این صنعت دستی جلوگیری کنند. فرهنگی، آن را به حوزه هنرهای زیبا وارد کردند و در عمل نیز موجب شکل‌گیری آثار سفالین کاملاً هنری شدند که در گالری‌های هنری به‌نمایش درمی‌‌آینددرنتیجه، به‌تدریج، با فعالیت‌های تبلیغی و فرهنگی، آن را به حوزه هنرهای زیبا وارد کردند و در عمل نیز موجب شکل گیری آثارسفالین کاملاً هنری شدند که در گالریهای هنری به نمایش درمیآیند