مقایسه وضعیت کودکان کارگر ایرانی و افغان در استان کرمان بر پایه چهار اصل پیمان‌نامه حقوق کودک (سه جامعه‌شناسی و دو راه‌حل)

جمهوری اسلامی ایران در سال 1373 پیمان‌نامه حقوق کودک را به طور مشروط پذیرفته است. اما در عمل برای تحقق اصول آن اقدام چندانی صورت نداده است. در این مقاله وضعیت چند اصل پایه‌ای پیمان‌نامه مرتبط با آموزش و کار کودکان که ضامن تحقق همه اصول پیمان‌نامه در زمینه‌های اصلی (بقا ، رشد، امنیت و مشارکت) برای کودکان است مورد بررسی قرار می‌گیرد. این پژوهش در استان کرمان انجام شده است و از روش پیمایش با نمونه‌گیری گلوله‌برفی (پرسان‌پرسان) استفاده کرده است. 474 کودک کارگر (کمتر از 18‌ سال، 411 ایرانی و 63 افغان) در نه نقطه شهری استان کرمان، مورد مصاحبه حضوری قرار گرفته‌اند. نتایج نشان‌دهنده معلق‌شدن دست‌کم یک حق، به طور مشترک برای هر دو گروه، کودکان کارگر ایرانی و افغان است. در حالی که برای کودکان دسته دوم حقوق بیشتری معلق شده است. در ادامه، راه‌حل‌های مسیله در سه عرصه جامعه‌شناسی حرفه‌ای، جامعه‌شناسی انتقادی و جامعه‌شناسی مردم‌مدار جست‌وجو می‌شود.