بررسی عوامل موثر بر دلبستگی به محله مسکونی:مطالعه موردی شهر کرمان

دلبستگی به مکان مسکونی مبیّن احساس تعلقی است که افراد نسبت به محله مسکونی خود دارند. این پیوندهای عاطفی، به‌ویژه با خاطرات، تجربیات و حوادث مهم زندگی اشخاص مرتبط است. دلبستگی به محیط‌های مسکونی از آن رو اهمیت دارد که عمل جمعی را تسهیل می‌کند، مشارکت سازمانی را افزایش می‌دهد، سرمایه‌گذاری را تشویق می‌کند و فرصت مناسبی جهت رشد و توسعه اجتماعی محلات مسکونی فراهم می‌سازد. تحقیق حاضر با بهره‌گیری از الگوی نظام‌مند، مفهوم ارزش کاربری محله مسکونی و نظریه بی‌سازمانی اجتماعی، به مطالعه دلبستگی به محله مسکونی می‌پردازد و علل آن را مورد بررسی قرار می‌دهد. این تحقیق از نوع پیمایشی است که در آن با استفاده از شیوه نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای با 320 نفر از افراد بالای بیست‌سال، ساکن در مناطق مسکونی شهر کرمان مصاحبه شده است که از بین آن‌ها، اطلاعات 300 پرسش‌نامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته‌ها نشان داد که متغیرهای پیوندهای اجتماعی محلی، دسترسی به امکانات و تسهیلات، احساس امنیت و نظم اجتماعی، اثرات معنی‌داری بر دلبستگی به محله مسکونی دارند. همچنین، تاثیر غیر مستقیم متغیر مدت اقامت که از طریق پیوندهای اجتماعی محلی صورت می‌گیرد، بیش از تاثیر مستقیم آن بر متغیر وابسته است. در مجموع، نتایج تحلیل رگرسیون نشان می‌دهد که متغیرهای اصلی تحقیق 59 درصد از تغییرات دلبستگی به محله مسکونی را تبیین کرده‌اند.