سبک زندگی خانواده‌ها و رابطۀ آن با میزان درگیری با ویروس کرونا

همه‌گیر شدن ویروس کرونا بر تعاملات خانواده و سبک زندگی خانوادگی اثر گذاشته و سبک زندگی در ارتباط با الزامات پیشگیری دگرگون شده است. این پژوهش با روش کمی به شیوۀ پیمایش بر روی تعداد چهارصد خانواده شامل افرادی که یک یا دو بار درگیر بیماری کرونا شده‌اند یا یکی از اعضای خانوادۀ آن‌ها فوت شده از همۀ مناطق تهران به‌شکل نمونه‌گیری تصادفی انجام شده است.نتایج نشان می‌دهد میانگین سطح پیشگیری فردی و اجتماعی افراد موردمطالعه زیاد و میانگین کنترل ارتباطات اجتماعی و کنترل حضور در جامعۀ آنان کم است.از گویه‌های سبک زندگی بین ماسک زدن، رابطۀ زوجین با والدین و خواهر و برادرها، رابطه با فامیل، رابطه با دوستان، کاهش گردش شهری و تفریحات داخل شهر، کاهش سفر به سایر شهرها و کاهش پارک رفتن با شدت درگیری با کرونا رابطۀ معنی‌دار وجود دارد. بین سن افراد و سطح تحصیلات و تعداد اعضای خانواده که بیرون می‌روند با شدت کرونا رابطۀ مستقیم وجود د دارد.میانگین پیشگیری فردی و خانوادگی در افراد بستری کم‌تر از افراد بی‌نیاز به بستری بود. میزان ارتباطات اجتماعی هم در بستری‌شده‌ها بالاتر از افراد بی‌نیاز به بستری شدن بود. کنترل ارتباطات اجتماعی و کنترل حضور در جامعه رابطۀ معنی‌داری با دو بار ابتلا به کرونا دارند و در بین افرادی که دوبار کرونا گرفته بودند، میزان ارتباطات اجتماعی و حضور در جامعه بیشتر از سایر پاسخ‌گویان بوده است. براساس یافته‌ها پاسخ‌گویانی که شدت بیماری آنان در دور اول بیشتر بوده است در دور دوم نیز نوع شدید آن را تجربه کرده‌اند. اطلاعات مربوط به این خانواده‌ها از طریق خانۀ سلامت شهرداری‌ها و دانشجویانی که در بسیج مناطق در حوزۀ کرونا کمک می‌کردند، تهیه شده است.