تبیین جامعه شناختی تاب آوری زنان شهر تهران در مواجهه با بیماری کرونا

مدیریت بحران قبل و بعد از رخداد در ایران در شرایط مطلوبی قرار ندارد و پس از زلزله و سیل و بیماری و ...، آسیب‌های زیادی به مردم و بویژه زنان وارد می‌شود. معمولاً افراد سانحه‌دیده قادر نیستند به‌آسانی به شرایط متعادل و سازگار بازگردند. در چنین شرایطی بررسی میزان تاب‌آوری و عوامل موثر بر آن به منظور کاهش آسیب‌پذیری و افزایش تاب‌آوری در وقوع بحران‌ها ضروری می‌نماید. این پژوهش به منظور تبیین جامعه‌شناختی تاب‌آوری زنان در مواجهه با بیماری کرونا در مناطق 3 و 12 شهر تهران صورت گرفته است. تحقیق با استفاده از روش پیمایشی انجام شده. ابزارهایی که برای سنجش تاب‌آوری استفاده شده است: پرسشنامه در محمدی (1384)، سبک زندگی (پرسشنامۀ سبک زندگی)، دیدگاه اعتقادی (پرسشنامۀ جهت‌گیری مذهبی آلپورت)، آموزش دوران کودکی (پرسشنامۀ کیفیت زندگی)، رضایتمندی از زندگی (پرسشنامۀ رضایت از زندگی) است. 402 نفر از زنان 15 تا 69 ساله ساکن در دو منطقۀ 3 و 12 تهران به عنوان نمونه انتخاب شدند. نمونه‌گیری با استفاده از روش سهمیه‌ای صورت گرفت. بر اساس  یافته‌های پژوهش، بین تاب‌آوری و متغیرهای دیدگاه اعتقادی، آموزش دوران کودکی، و توانمندی جسمانی زنان، در منطقۀ 12 رابطه وجود دارد. همچنین بین تاب‌آوری و متغیرهای سبک زندگی، آموزش دوران کودکی، و رضایتمندی از زندگی زنان، در منطقۀ 3 رابطه وجود دارد. در هر دو منطقه دیدگاه اعتقادی زنان بیشترین تاثیر را بر متغیر تاب‌آوری دارد.

Sociological Explanation of Resilience of Women in Tehran in the Face of Covid-19 Disease

Crisis management is in poor condition in Iran, and people, especially women, suffer greatly as a result of disasters such as earthquakes, floods, and disease outbreaks.  In these situations, usually injured people are not able to easily return to a balanced and adaptable status. This article has been conducted to explain the sociology of women’s resilience in regards to corona disease in Tehran’s districts 3 and 12. The research was based on survey method and made use of research tools to measure resilience, Mohammadi Questionnaire (2016), Lifestyle (LSQ Questionnaire), Belief Perspective (Allport Religious Orientation Questionnaire), Childhood Education (Quality of Life Questionnaire), and Life Satisfaction (SWLS Life Satisfaction Questionnaire).  The sample size included 402 women 1569 years old living in two districts of 3 and 12 who were selected using a quota sampling method. According to the findings, there is a relationship between resilience and variables of belief perspective, childhood education, and physical ability of women in district 12. And the link between resilience and lifestyle variables, childhood education, and the life satisfaction of women was found in district 3. Women’s beliefs have the greatest impact on resilience in both areas.