انسجام اجتماعی، دانشجو و دانشگاه در ایران

انسجام اجتماعی یکی از مفاهیم اساسی و نیز نقطه آغاز تحلیل‌های جامعه‌شناختی است و تبیین و تحلیل آن یکی از بنیان‌های شکل‌گیری جامعه‌شناسی معاصر تلقی می‌شود. انسجام اجتماعی به چگونگی روابط بین فرد و جامعه می‌پردازد و معطوف به بررسی، تبیین، چرایی و کم‌وکیف روابط متقابل فرد و جامعه است. بررسی انسجام اجتماعی در سازمان‌های گوناگون (برای نمونه دانشگاه) و نیز به‌تفکیک سطوح متنوع (برای نمونه دانشجویان) مطلوب برخی پژوهشگران بوده‌است.  براساس نظریه پیوند اجتماعی هیرشی، چهار عنصر اصلی باعث انسجام اجتماعی (پیوند فرد و جامعه) می‌شوند که با کارکردهای چهارگانه پارسونز مقایسه‌پذیرند. در تحقیق حاضر از مقیاس چندگانه انسجام اجتماعی راس و استراوس (1995) استفاده شد که براساس نظریه پیوند اجتماعی هیرشی ساخته و طراحی شده‌است. تحقیق حاضر از نوع پیمایش است و اطلاعات از 200 دانشجوی دختر و پسر دانشگاه اصفهان گردآوری شده‌است.  براساس نتایج تحقیق، میزان انسجام اجتماعی دانشجویان زیاد (72درصد) ارزیابی شده است. تفاوت معناداری در انسجام اجتماعی بین دختران و پسران وجود ندارد. مولفه‌های انسجام اجتماعی به‌ترتیب شامل تعهد، باورها، وابستگی و درگیری گزارش شده که براساس مدل پارسونز (agil) به‌ترتیب متناظر کارکردهای کسب هدف (g)، حفظ الگوها (l)، یگانگی (i) و انطباق (a) بوده‌اند.