شناسایی و فراوانی کفزیان مصب رودخانه قره سو

هدف از این تحقیق بررسی فراوانی بی مهرگان کفزی و ارتباط آنها با عوامل محیطی در رسوبات مصب رودخانه قره‌سو و خلیج گرگان بود. بررسی فروانی و پراکنش بی مهرگان کفزی طی سال های 98-1397 به صورت فصلی در 12 ایستگاه در سه منطقه رودخانه قره‌سو و مصب آن، بخش شمالی و جنوبی ساحلی و موازات با مصب در بخش عمیق خلیج گرگان با استفاده از نمونه بردارگرب با سه تکرار انجام شد. در این بررسی، در مجموع تعداد 4414 نمونه شامل 3 شاخه، 6 رده و 12 خانواده از بی‌مهرگان کفزی شناسایی شدند. بیشترین تعداد درشت بی‌مهرگان کفزی متعلق به streblospio gynobranchiata(35.07 درصد) و سپس tubificidae با 24.2 درصد بود. کمترین درصد فراوانی نیزpontoporeia affinis (0.05 درصد) و pontogammarus rubustoides (0.1 درصد) را شامل ‌شدند. فصل بهار با 30 درصد بیشترین میزان فراوانی را نسبت به فصل‌های دیگر داشت. سپس فصل تابستان با 29 درصد و فصل پاییز با 25 درصد در رتبه های بعدی قرار داشتند. کمترین میزان فراوانی نیز مربوط به فصل زمستان با 16 درصد بود. بیشترین میزان شاخص تنوع درایستگاه 4 وکمترین میزان مربوط به ایستگاه 1 بود. باتوجه به این نتایج می‌توان نتیجه گرفت که ماکروبنتوزها درفصول و مکان‌های مختلف دارای تغییرات زیادی درفراوانی وشاخص تنوع هستند. بنابراین درهنگام استفاده ازاین جوامع برای ارزیابی اثرعوامل زیست محیطی، بایدتغییرات طبیعی آن‌ها را نیز درنظرگرفت.

Identification and Abundance of Macrobenthic in Estuary of the Gharehsou River

The aim of this study was to investigate the abundance of macrobenthic and their relationship with environmental factors in the sediments of the Gharehsou River and Gorgan Bay. Abundance and distribution of macrobenthic in 12 stations and three regions of Gharehsou River and its estuary, the northern and southern coastal part and parallel to the estuary in the deep part of Gorgan Bay, were evaluated using a Van Veen grab in triplicates during 20182019 seasonally. In this study, a total of 4414 specimens of macrobenthic from including 3 phylum, 6 order and 12 families identified. The largest number of microbenthic belonged to Streblospio gynobranchiata (7.35%), then Tubificidae with 24.2%. The lower abundances were also included Pontoporeia affinis (0.05%) and Pontogammarus rubustoides (0.1%). Season of spring with 30% had the highest abundance compared to other seasons. Then the summer season with 29% and the autumn season with 25% were in the next frequency. The lowest frequency was related to winter with 16%. The highest diversity index was in station 4 and the lowest was in station 1. According to these results, it was concluded that the macrobenthic in obtaining and different places have a large limit on the abundance and diversity index. If you use these communities to influence the environment, you have to consider them natural.