بررسی اثرات سطوح مختلف نسبت جذب سدیم (sar) آب مخازن بر شاخص‌های تولیدمثلی مولدین مادة میگوی بزرگ آب شیرین (macrobrachium rosenbergii)

مدیریت کیفیت آب مخازن مرکز تکثیر به‌خصوص از نظر عوامل شوری و سختی کل اهمیت زیادی بر عملکرد تولیدمثلی سخت‌پوستان دارد. نسبت جذب سدیم یک فرمول ترکیبی است که نسبت یون سدیم بر مجموع یون‌های کلسیم و منیزیم آب می‌باشد. این تحقیق با هدف بررسی اثرات سطوح مختلف نسبت جذب سدیم آب مخازن بر شاخص های تولیدمثلی مولدین ماده میگوی بزرگ آب شیرین انجام گردید. برای انجام این مطالعه 12 مخزن 80 لیتری به 4 تیمار نسبت جذب سدیم 0 (شاهد)، 5، 10 و 15 اختصاص یافت که هر تیمار دارای 3 تکرار بود. به هر مخزن تعداد 6 قطعه مولد ماده و 2 قطعه مولد نر معرفی شد و در طول تحقیق مولدین با غذای تجاری میگو در حد سیری تغذیه شدند. پس از 2 دورة تولیدمثلی (60 روز) مولدین در مخازن، عملکرد و شاخص‌های مختلف تولیدمثلی مولدین ماده در تیمارهای مختلف اندازه گیری شد. نتایج به‌دست آمده نشان داد که شاخص پیکری کلاف تخم و وزن خشک تخم در تیمار نسبت جذب سدیم 5 نسبت به سایر تیمارها به شکل معنی داری بیشتر بود (0/05>p). درصد تخم های لقاح یافته و درصد تفریخ تخم در تیمار شاهد و تیمار 5 از نظر آماری برابر بود اما با افزایش میزان نسبت جذب سدیم در آب، در تیمارهای 10 و 15 به ترتیب کاهش یافت. سطوح مختلف نسبت جذب سدیم در آب هیچ تاثیر معنی داری بر هماوری مطلق و هماوری نسبی نداشت (0/05p). بر اساس نتایج به نظر می‌رسد حد بهینه نسبت جذب سدیم در آب مخازن مولدین ماده، جهت دست‌یابی به بالاترین عملکرد تولیدمثلی و تولید لاروهایی با کیفیت مناسب، نسبت 5 می باشد. بر اساس نتیجة کاربردی این تحقیق، برای مدیران مراکز تکثیری که به آب لب شور طبیعی دسترسی ندارند، توصیه می‌شود هنگام تهیة آب لب شور مصنوعی با نمک‌های تجاری جهت مولدین و تفریخ گاه ها، نسبت جذب سدیم آب با نسبت 5 استفاده گردد.