تاثیر زمان و غلظت نانو ذره اکسید روی (Zno) بر آسیب شناسی بافتی آبشش ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus Mykiss)

ولید گسترده نانو ذره اکسید روی در علوم و صنایع مختلف، در آینده نه چندان دور انتشار آن ها را به محیط زیست افزایش می دهد. ورود این نانو ذرات به اکوسیستم آبی به دلیل تجمع در بدن موجودات و سپس انتقال آن به زنجیره غذایی بالاتر می تواند آسیب های فراوانی را در سطوح مختلف ایجاد کند. جهت تعیین میزان تاثیر این نانو ذره اکسید روی بر بافت آبشش ماهی قزل آلای رنگین کمان، 80 قطعه ماهی با میانگین وزنی 42/88 گرم به صورت تصادفی در 4 تانک پلاستیکی (حجم 90 لیتر) در 4 تیمار مختلف با 3 تکرار که تیمارها شامل شاهد (بدون اضافه کردن نانو ذره اکسید روی) و 3 تیمار با غلظت های 0/025، 0/05 و 0/075 میلی گرم در لیتر نانو ذره اکسید روی (با میانگین اندازه 40-30 نانومتر) بودند، توزیع شدند. برای بررسی تغییرات آسیب شناسی بافت، نمونه برداری در 4 مرحله انجام شد. نمونه بافت ها ابتدا آبگیری شده و در قالب پارافین قرار گرفته، سپس با دستگاه میکروتوم برش داده شده و با روش هماتوکسلین ائوزین رنگ آمیزی و پس از رتبه بندی عارضه مشاهده شده بر اساس شدت تاثیرپذیری، جهت نشان دادن اختلاف معنی دار ازمدل خطی مبتنی بر رتبه دهی با استفاده از پکیج rfit اتجام شد. تغییرات مشاهده شده بیانگر این است که نانو ذرات اکسید روی می تواند اثرات قابل توجهی بر بافت آبشش گذاشته، بنابراین می توان بعنوان یکی از نشانگرهای زیستی و قابل اعتماد جهت ارزیابی تاثیر آلاینده های محیطی استفاده گردد.