بهبود ارزش تغذیه‌ای دوگونه میکروجلبک سبز dunaliella به وسیله تغییر در فاکتورهای محیط کشت

جلبک های تک‌ سلولی به عنوان فیتوپلانکتون منابع مهم و کارآمدی در تغذیه لاروها و آبزیانی نظیر ماهی و میگو می باشند. در این تحقیق ارزیابی شاخص‌های سرعت تکثیر، مقدار رنگدانه‌ها، میزان قند و پروتئین دو گونه جلبک dunaliella salina وd. bardawil  در درون سه محیط کشت ramaraj(r), johnson(j), shaish(s) انجام شد و نتایج مورد مطالعه قرار گرفتند. در هر سه محیط، سرعت رشد سلول ها در 1 مولار نمک nacl، بیش از 2 و سرعت تکثیر در گونه d. salina نیز تقریباً در حدود دو برابر گونه bardawil .d بود. تاثیر تیمار محیط کشت در تحریک تقسیمات سلولی، غالباً با برتری محیط j، سپس s و نهایتاً r مشاهده گردید. در مولاریته 1، بیشترین سرعت رشد ویژه جلبک، در محیط کشت های j و s و در مولاریته 2 در محیط j همگی تا روز 8، مشاهده گردید. حجم سلولی در گونه d. bardawil دو برابر گونه d. salina و بیشترین افزایش حجم سلولی در 2مولار، برای هر دو گونه، در محیط کشت s مشاهده شد. تغییرات مقدار وزن تر و خشک، با الگوی تقریباً افزایشی در طول زمان، بویژه در دو محیط کشت s و j و با برتری تاثیر مثبت محیط کشت s دنبال شد. بیشترین میزان کاروتنوئیدکل بر میلی‌لیتر و بر وزن خشک در 1مولار d. bardawil، به ترتیب در محیط‌ های s و r مشاهده گردید. تغییرات بتاکاروتن بر اثر مولاریته و نوع محیط کشت، الگویی تقریباً مشابه کاروتنوئید کل داشت. بیشترین مقدار کلروفیل بر میلی لیتر در محیط های s و j و بیشترین مقدار این شاخص بر وزن خشک، در محیط r مشاهده گردید. بیشترین تاثیر در افزایش مقدار پروتئین سلول ها مربوط به محیط j بود که با تاثیر القایی بالاتر محیط r در تولید قند کل، تفاوت داشت. به طور کلی یافته ها، تاثیر معنی‌دار نوع محیط کشت و میزان غلظت نمک، بر افزایش مواد مغذی جلبک تک سلولی آب شور را علاوه بر نوع گونه، پیشنهاد می کنند.