بررسی تاثیر دین‌داری بر گرایش به رفتار انتخاباتی شهروندان اصفهانی با تاکید بر نظام مردمسالاری دینی

رفتار انتخاباتی مولفه‏ای دوبعدی ناظر بر گرایش، مشارکت و تعاملات میان آن دو است. این پژوهش با هدف تعیین رابطه سطح دین‌داری با رفتار انتخاباتی در بین شهروندان اصفهانی صورت گرفته است. چارچوب نظری پژوهش بنا به تناسب موضوع، نظریه‌های ماکس وبر، آلکسی دو توکویل و مکاتب مربوط به این حوزه بررسی شد. روش تحقیق در این پژوهش، روش کتابخانه‌ای و پیمایشی است و برای گردآوری اطلاعات میدانی از ابزار پرسشنامه بهره گرفته شده است. جامعه آماری پژوهش، شهروندان بالای 18 سال مناطق چهارده‌گانه شهر اصفهان در سال 1391 است که تعداد 384 نفر از طریق فرمول تعیین حجم نمونه کوکران و در نهایت، به روش نمونه‌گیری سهمیه‌ای انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز از آزمون‌های آماری شاخص‌های پراکندگی مرکزی، t-test، تحلیل واریانس یک‌طرفه، ضریب همبستگی پیرسون و ضریب همبستگی چندگانه استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که بیشترین مقدار تاثیرگذار، بعد اعتقادی دین‌داری با بعد میزان مشارکت رفتار انتخاباتی (0.89r=) و در ادامه بعد اعتقادی دین‌داری و بعد گرایش رای‌دهی رفتار انتخاباتی ((*)0.71r=)، بعد مناسکی دین‌داری با بعد میزان مشارکت رفتار انتخاباتی ((**)0.58r=)، بعد مناسکی دین‌داری و بعد گرایش رای‌دهی رفتار انتخاباتی ((*)0.47r=) و بعد تجربی دین‌داری با بعد گرایش رای‌دهی رفتار انتخاباتی ((**)0.16r=) تاثیرگذار بوده است.