بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و مصرف گرایی سیاسی در بین دانشجویان دانشگاه اصفهان

مصرف گرایی سیاسی به عنوان یکی از انواع مشارکت، از شاخص‏های توسعه اجتماعی و فرهنگی در کشورها به‏شمار می‏رود. یکی از گروه های عمده جامعه که شرکت آنان در روند اداره جامعه و توسعه سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ضروری به نظر می رسد، دانشجویان هستند. مصرف گرایی سیاسی دانشجویان که بزرگترین گروه جمعیتی در کشورهای در حال توسعه و مسوولان اداره جامعه در آینده محسوب می شوند، اهمیت خاصی برای ثبات سیاسی و پویایی جامعه دارد. هدف از نگارش این مقاله بررسی رابطه میان سرمایه اجتماعی و مصرف گرایی سیاسی دانشجویان در دانشگاه اصفهان است. روش تحقیق پژوهش در جمع‏آوری و تجزیه و تحلیل داده ها از طریق رگرسیون چندگانه به روش پیمایشی است. این مطالعه بر روی 215 نفر از دختران و پسران دانشجوی دانشگاه اصفهان انجام شده است. برای جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه استفاده شده است که اعتبار آن، به روش صوری، و پایایی آن، به کمک آماره آلفای کرونباخ سنجیده شده است و داده‏ها از طریق نرم افزار spss16 تحت محیط ویندوز تجزیه و تحلیل شد. با تقسیم سرمایه اجتماعی به دو متغیر (اعتماد اجتماعی و شبکه های اجتماعی)، به همراه در نظر گرفتن سه وجه از مصرف گرایی سیاسی؛ یعنی رفتارها، انگیزه ها و عادات مشاهده می شود که همبستگی های معناداری میان ابعاد سرمایه اجتماعی و میزان مصرف گرایی سیاسی پاسخگویان وجود دارد که در این میان، مصرف سیاسی، بیشترین تاثیر را از انسجام اجتماعی از مولفه‏های شبکه‏های اجتماعی و کمترین تاثیر را از اعتماد تعمیم یافته از مولفه‏های اعتماد اجتماعی می پذیرد.