بررسی رابطۀ بین ابعاد خودکارآمدی‌ فرزندان با سرمایه‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی خانواده

هدف این پژوهش، پیش‌بینی ابعاد خودکارآمدی (تحصیلی، اجتماعی و عاطفی) دانش‌آموزان بر اساس سرمایه‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی خانواده است. بدین‌منظور، 398 نفر از دانش‌آموزان مقطع متوسطۀ شهر شیراز به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار سنجش ابعاد خودکارآمدی‌، مقیاس خودکارآمدی موریس و ابزار سنجش سرمایه‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی، مقیاس‌های محقق‌ساخته است. برای تعیین روایی همۀ ابزار‌ها از روایی سازه و روش آماری تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شده و پایایی آن‌ها با استفاده از ضرایب آلفا‌ی کرونباخ و کودر‌ ‌ریچاردسون محاسبه شده است. در این پژوهش که از نوع همبستگی است، داده‌ها با استفاده از روش آماری رگرسیون چندگانه به شیوۀ همزمان تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌های پژوهش نشان داد کالای فرهنگی، خودکارآمدی تحصیلی را و رفتارهای فرهنگی، خودکارآمدی اجتماعی را به‌طور مثبت و معناداری می‌توانند پیش‌بینی کنند. و کالای فرهنگی و رفتارهای فرهنگی به‌طور مثبت و معنادار و اعتماد به‌صورت منفی و معناداری می‌توانند خودکارآمدی عاطفی را پیش‌بینی کنند. نتیجه‌گیری اساسی پژوهش حاضر این است که والدین و مدرسه‌ها با افزایش میزان کالای فرهنگی به‌عنوان بعدی از سرمایۀ فرهنگی، خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان را می‌توانند افزایش دهند. خانواده‌ها و مدارس با تشویق رفتارهای فرهنگی، به خودکارآمدی اجتماعی دانش‌آموزان می‌توانند کمک کنند و با افزایش دسترسی دانش‌آموزان به کالاهای فرهنگی و تشویق آنان به انجام رفتارهای فرهنگی، خودکارآمدی عاطفی آنان را می‌توانند ارتقاء بخشند.