تاثیر سطوح مختلف آب آبیاری بر خواص کمی و کیفی سیب زمینی در شهرکرد و تعیین عمق آب مصرفی بهینه آن

تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف آب آبیاری بر خصوصیات کمی و کیفی سیب زمینی (رقم بورن) و تعیین عمق آب مصرفی بهینه در شهرکرد انجام شد. این آزمایش در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 7 تیمار سطوح مختلف آب آبیاری در 3 تکرار انجام شد. سطوح مختلف آب آبیاری عبارت بودند از:40، 55، 70، 85، 100، 115و 130 درصد کمبود رطوبت خاک از حد fc. نتایج نشان داد، سطوح مختلف آب آبیاری بر میزان عملکرد تاثیر معنی‌داری دارد به طوری که با افزایش آب آبیاری مقدار عملکرد نیز افزایش  یافت. کمترین و بیشترین عملکرد به ترتیب مربوط به سطوح آبیاری 40 و 130 درصد آبیاری کامل با مقادیر به ترتیب 2/13 و 2/45 تن در هکتار بود. سطوح مختلف آب آبیاری تاثیر معنی‌داری روی درصد نشاسته، درصد قند محلول، درصد ماده خشک، کارائی مصرف آب آبیاری و وزن غده های بازارپسند در یک بوته دارد، به طوری که با افزایش آن درصد قند محلول و وزن غده های بازارپسند افزایش و میزان نشاسته و درصد ماده خشک کاهش می یابد. همچنین سطوح مختلف آب آبیاری، تاثیر معنی‌داری روی درصد ازت و وزن غده‌های بذری در یک بوته نداشت. بیشترین در آمد به ازای عمق آب مصرفی 821 میلی‌متر (126 درصد آبیاری کامل) به دست آمد. در اثر کم آبیاری و استفاده از عمق بهینه ی، 533 میلی متر آب (82 درصد آبیاری کامل) می‌توان به حداکثر سود خالص نایل شد و با اعمال کم آبیاری می‌توان سطح زیر کشت را 22 درصد افزایش داد.