تعیین ضریب فرسایش‌پذیری بین‌شیاری خاک بر اساس سیستم‌های فازی و فازی - ژنتیک در استان آذربایجان‎شرقی

در این تحقیق، جهت برآورد ضریب فرسایش‌پذیری بین‌شیاری خاک از روی خصوصیات سهل الوصول از علم منطق فازی و فازیژنتیک استفاده شد. بدین ترتیب ابتدا 36 سری خاک با تفرق خصوصیات بالا انتخاب و برخی از خصوصیات آن‌ها از قبیل بافت، ماده آلی، کربنات کلسیم معادل، گچ و esp، sar، cec، ec و ph با روش‌های متداول آزمایشگاهی در سال1387 تعیین گردید. همچنین بعد فراکتالی خاکدانه‌های خاک با استفاده از الک مرطوب و بدون اصلاح شن با استفاده از مدل ریئو و اسپوزیتو محاسبه و ضریب فرسایش‌پذیری بین‎شیاری خاک به کمک دستگاه شبیه‌ساز باران، و اندازه‌گیری شدت تولید رواناب و رسوب تعیین شد. سپس با استفاده از تحلیل آماری متغیرهای درصد شن و بعد فرکتالی خاکدانه‌ها به عنوان ورودی مدل‎ها و متغیر ضریب فرسایش‌پذیری بین‎شیاری به عنوان خروجی مدل انتخاب گردید و متغیرهای کلامی خصوصیات فوق و تابع عضویت آن‌ها تعریف گردید. سپس در سیستم استنتاج ممدانی قوانین مدل نوشته شد. در نهایت خروجی مدل با استفاده از روش میانگین وزنی غیرفازی شد. یک بار دیگر توابع عضویت و وزن‌ قوانین با الگوریتم ژنتیک بهینه گردید و بهینه هر وزن، در سیستم فازی وارد شده و توابع فازی بهینه شده به دست آمد. مقادیر r2 و rmse و gmer و gsder برای مدل فازی به ترتیب برابر 63/0، 592755، 31/1 و 38/1 و برای مدل فازیژنتیک به ترتیب برابر 70/0، 441942، 10/1 و 04/1 به دست آمد، که حاکی از دقت و کارآیی بالاتر مدل فازیژنتیک نسبت به مدل فازی و بیش برآوردی و پخشیدگی نسبتاً زیادتر داده‌های تخمینی مدل فازی نسبت به مدل فازیژنتیک می‌باشد.