تاثیر شدت چرای دام بر برخی خصوصیات شیمیایی خاک در مرتع گردنه زنبوری ارسنجان

دام به عنوان یکی از عناصر اصلی در اکوسیستم‌های مرتعی همواره دارای اثرات متفاوتی بر قسمت‌های مختلف آن بوده است. یکی از این اثرات، تعداد دام مازاد بر ظرفیت مرتع می‌باشد که می تواند در شدت‌های مختلف بر خاک و گیاهان موجود در مرتع تاثیرات متفاوتی داشته باشد. به منظور بررسی اثر شدت چرای دام بر ویژگی‌های شیمیایی خاک در سه منطقه مرجع، کلید و بحرانی در مرتع گردنه زنبوری ارسنجان، نمونه‌گیری خاک به صورت تصادفی سیستماتیک و از دو افق 0 تا 15 و 15 تا 30 سانتی‌متری صورت پذیرفت. در هر افق تعداد 5 نمونه برداشت و فاکتورهای درصد نیتروژن کل، درصد فسفر و پتاسیم قابل جذب، درصد ماده آلی، اسیدیته و هدایت الکتریکی خاک در هر نمونه اندازه‌گیری شد. نتایج تجزیه واریانس دو طرفه و آزمون توکی نشان داد بین مناطق بحرانی و مرجع تفاوت معنی‌داری از نظر درصد ازت کل، درصد ماده آلی و اسیدیته وجود ندارد. اما در منطقه کلید مقادیر nو درصد ماده آلیکمتر از مناطق مرجع و بحرانی بوده درحالی‌که مقدار اسیدیته بیشتر از دو منطقه دیگر می‌باشد. همچنین با افزایش شدت چرا مقادیر p و k کاهش یافت اما هدایت الکتریکی افزایش پیدا کرد.