تاثیر تلقیح دو گانه باکتری تیوباسیلوس (thiobacillus thiooxidans) و قارچ میکوریز (glomus spp.) بر تغذیه ذرت در سطوح مختلف گوگرد

به منظور بررسی برهمکنش کود گوگرد و باکتری تیوباسیلوس بر کلونیزاسیون ریشه و تغذیه ذرت آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل پنچ سطح گوگرد (s0، s50، s100، s150 و s200 به‌ترتیب شامل مقادیر صفر، 50، 100، 150 و 200 میلی گرم گوگرد پودری بر کیلوگرم خاک گلدان)، تیوباسیلوس تیواکسیدانس در دو سطح (تلقیح t1 و عدم تلقیح t0) و قارچ میکوریز در سه سطح عدم تلقیح (m0)، تلقیح باglomus intraradices (m1) و glomus mosseae (m2) بودند. نتایج این بررسی نشان داد که کاربرد گوگرد، مقادیر نیتروژن، فسفر، گوگرد، آهن و روی، هم‌چنین بیوماس اندام هوایی و کلروفیل را در مقایسه با شاهد به طور معنی داری در گیاه ذرت افزایش داد. کاربرد تیوباسیلوس سبب افزایش معنی‌دار فسفر، آهن، روی و کاهش معنی‌دار درصد کلونیزاسیون ریشه گیاه به‌وسیله قارچ های میکوریز و ph خاک شد. هم‌چنین نتایج بررسی حاضر نشان داد که تلیقح قارچ میکوریز مقادیر نیتروژن، فسفر، گوگرد، آهن، روی و کلونیزاسیون ریشه را نسبت به شاهد به‌طور معنی داری افزایش داد. کاربرد مجزا و توام گوگرد و تیوباسیلوس تاثیر منفی معنی داری بر درصد کلونیزاسیون ریشه داشت. اثرات منفی افزایش مصرف گوگرد بر درصد کلونیزاسیون ریشه در گونه g.mosseae بیشتر از گونه g.intraradices بود. نتایج تحقیق حاضر نشان داد کاربرد گوگرد و تیوباسیلوس و هم‌چنین اثر متقابل این دو عامل تاثیر معنی داری بر وزن خشک اندام هوایی داشت. برش دهی اثر متقابل گوگرد و تیوباسیلوس نشان داد که کاربرد باکتری تیوباسیلوس تنها در شرایط عدم کاربرد گوگرد و کاربرد 100 میلی گرم گوگرد تاثیر معنی داری بر وزن خشک اندام هوایی داشت. بر اساس این نتایج کاربرد گوگرد، تیوباسیلوس و میکوریز در خاک های قلیایی سبب بهبود تغذیه و افزایش رشد گیاه شد.