توسعه شاخص فازی پایش کیفی منابع آب (Fwqi) (مطالعه موردی دشت ساوه)

آگاهی از کیفیت آب هر منطقه در تصمیم گیری های مدیریتی به‌منظور استفاده بهینه از منابع آب ضروری است. یکی از روش های رایج در اظهارنظر در مورد کیفیت منابع آب، استفاده از شاخص های کیفیت منابع آب(wqis) است. شاخص ها معمولاً دارای محدودیت هایی است از جمله‏ی آن‌ها می توان به‌ضرورت در دسترس بودن کلیه پارامترهای استفاده شده در توسعه هر شاخص اشاره کرد. همچنین برخورد قطعی با مسائل کیفیت آب نقطه‏ ضعف دیگری برای این شاخص ها است. از این‏رو برای حل این دو محدودیت در مقاله حاضر با استفاده از سیستم استنتاج فازی (fis) و بر اساس " استلزام ممدانی " و با کاربرد داده های کیفی آبخوان دشت ساوه، اقدام به توسعه شاخص کیفیت آب فازی (fwqi) شده است. هفت شاخص از نوع fwqi با پارامترهای کیفی مختلف توسعه داده شد. این شاخص ها برای مشخص کردن کیفیت آب 17 چاه از دشت ساوه به کار گرفته شدند. به‌منظور در دسترس بودن معیاری برای قضاوت مقادیر برآوردی آن‌ها با مقادیر پایه و شناخته شده محاسبه شده بر اساس شاخص wqi مقایسه شدند. نتایج نشان داد که در غیاب برخی از پارامترها، شاخص های fwqi با دقت بالایی قادر به ارزیابی منابع آب زیرزمینی هستند. همچنین مشخص شد که اگر در میان پارامترهای ورودی، پارامتری که دارای مقداری خارج از محدوده مطلوب خود باشد، حذف شود، در طبقه بندی کیفی آب ایجاد خطا خواهد نمود. بررسی پایش کیفی آب چاه ها نشان داد که وضعیت آب آن‌ها از نظر شرب در شش چاه قابل قبول، در پنج چاه غیرقابل قبول و در شش چاه بسیار نامناسب است.