تعیین سازگارترین روش تخمین پارامترهای نفوذ در مدل‌های ریاضی آبیاری شیاری

نفوذ، فرآیندی مهم و پیچیده در ارزیابی سامانه‌های آبیاری سطحی است که روش های مختلفی برای برآورد آن در مراجع ارائه شده است. هدف از این مقاله ارزیابی پنج روش مختلف تخمین پارامترهای نفوذپذیری (دو نقطه‌ای الیوت و واکر، نفوذسنج چرخشی، سینگ و یو، یک نقطه‌ای شپارد و همکاران و دو نقطه‌ای اصلاح شده شپارد و همکاران) و تعیین سازگارترین روش در هر یک از مدل های طراحی و ارزیابی آبیاری شیاری (هیدرودینامیک، موج جنبشی و اینرسی صفر)، با استفاده از نرم افزار sirmod است. در این راستا از سه سری داده صحرایی استفاده شد. سپس حجم آب نفوذ یافته و زمان پیشروی آب در طول شیار، بر اساس هر یک از روش های نفوذ و مدل های شبیه‌سازی آبیاری، برآورد شد. نتایج نشان داد که در تخمین حجم آب نفوذ یافته به شیار، روش دو نقطه‌ای الیوت و واکر و روش نفوذسنج چرخشی دارای کمترین خطای نسبی (به ترتیب 9/2 و 4/21 درصد) بودند. در پیش‌بینی مرحله پیشروی آب، مدل موج جنبشی با روش نفوذسنج چرخشی، مدل اینرسی صفر با روش دو نقطه‌ای الیوت و واکر و مدل هیدرودینامیک با روش دو نقطه‌ای الیوت و واکر دارای کمترین خطای استاندارد (به ترتیب 04/10، 81/12 و 86/12 درصد) بودند. به‌طورکلی در هر پنج روش تعیین ضرایب نفوذ، مدل موج جنبشی نسبت به هیدرودینامیک و اینرسی صفر دارای دقت بیشتری در شبیه‌سازی پیشروی آب بود. این در حالی است که دو مدل هیدرودینامیک و اینرسی صفر تفاوت تقریباً ناچیزی داشتند.