تاثیر پلی وینیل استات بر هدایت هیدرولیکی و تولید رواناب و رسوب در یک خاک مارنی

مارن ها از جمله سازندهای حساس به فرسایش آبی هستند. پلی وینیل استات به عنوان پلیمر قابل تجزیه در طبیعت است که مصرف آن اخیراً در برنامه های حفاظت خاک مورد توجه قرار گرفته است. این پژوهش به منظور بررسی تاثیر پلی وینیل استات بر هدایت هیدرولیکی و تولید رواناب و رسوب در یک خاک مارنی انجام گرفت. برای این منظور پلیمر در پنج سطح شامل صفر، 50، 100، 150 و 200 کیلوگرم در هکتار در سه تکرار در سطح خاک مصرف گردید. خاک های تیمار شده با پلیمر به 15 فلوم فلزی به ابعاد 5/0 متر در 1 متر و عمق 15 سانتی متر ریخته شدند. فلوم ها در شیب 5 درجه (9 درصد) تحت پنج رخداد باران یکسان شبیه سازی شده (با شدت 40 میلی متر بر ساعت و مدت 30 دقیقه) به فاصله حدود یک هفته قرار گرفتند. بر اساس نتایج، نفوذپذیری و هدایت هیدرولیکی اشباع خاک به طور معنی داری به ترتیب در سطح احتمال 05/0 و 01/0 تحت تاثیر مثبت پلی وینیل استات قرار گرفت. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر تیمارهای پلی وینیل استات بر تولید رواناب و رسوب در سطح احتمال 05/0 معنی دار بود. مقدار 50 کیلوگرم در هکتار پلی وینیل استات بیشترین تاثیر را در افزایش هدایت هیدرولیکی اشباع و نفوذپذیری خاک و کاهش رواناب و رسوب در خاک مارنی داشت. مقدار نفوذپذیری خاک در تیمار 50 کیلوگرم در هکتار 6/16درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت. این پژوهش نشان داد که پلی وینیل استات می تواند به عنوان پلیمری مناسب برای بهبود ساختمان خاک و مهار رواناب و رسوب در سازندهای مارنی مصرف گردد.