ارزیابی وضعیت تغذیه‌گرایی مخزن سد ایلام با رویکرد فازی

سنجش سطح تغذیه‌گرایی مخازن سدها به عنوان یکی از مهمترین مسایل مطرح در مدیریت کیفیت آب، همواره مورد توجه مدیران و سیاست‌گذاران بوده است. با توجه به پیچیدگی فرآیند تغذیه‌گرایی، تعیین شدت مغذی‌شدن پیکره آبی با روشی واحد و با قطعیت کامل امکان‌پذیر نمی‌باشد. تیوری فازی رویکردی است که بوسیله آن می‌توان عدم شفافیت و عدم قطعیت بین مرزهای سطوح مختلف تغذیه‌گرایی را مشخص نمود. در این تحقیق، از شاخص‌ آنتروپی-فازی تغذیه‌گرایی و شاخص سطح تغذیه‌گرایی، جهت تعیین وضعیت تغذیه‌گرایی رولایه و زیرلایه مخزن سد ایلام در یک بازه زمانی یک‌ساله استفاده شده است. این شاخص‌ها بر اساس پارامترهای کلروفیل a، فسفر کل و درصد اشباع اکسیژن، تحت دو سناریو، وزن‌دهی و محاسبه شده‌اند. بر اساس سناریو یک، وزن نسبی شاخص‌ها از روش ترکیبی آنتروپی-فازی و تحلیل سلسله مراتبی محاسبه می‌گردد. در سناریو دوم، توزیع وزنی یکسان برای شاخص‌ها لحاظ شده است. نتایج نشان می‌دهد که رولایه مخزن در اکثر ماه‌ها و تحت هر دو سناریو، با قابلیت اطمینان مناسب، در سطح تغذیه‌گرایی کم قرار دارد و تنها در ماه‌های تیر و مرداد دارای سطح تغذیه‌گرایی متوسط است. زیرلایه مخزن، دارای شرایط مشابه رولایه بوده، با این تفاوت که میزان عدم قطعیت در این لایه افزایش یافته است