واکنش عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم برنج (اصلاح شده و بومی) به مدیریت های مختلف آبیاری

به منظور ارزیابی مدیریت های مختلف آبیاری در برنج از نظر عملکرد شلتوک و اجزای عملکرد، آزمایشی در موسسه تحقیقات برنج (مازندران- آمل) در سال 1390 به اجرا در آمد. این تحقیق به صورت فاکتوریل با سه تکرار و دو فاکتور اجرا گردید. تیمارها شامل مدیریت های مختلف آبیاری: تناوب خشکی و رطوبت (awd)، کشت نیمه خشک (sdc)، ترکیب آب کم عمق با تناوب خشکی و رطوبت (swd)، روش سنتی یا غرقابی (ti) و دو رقم بومی (طارم محلی) و اصلاح شده (فجر) بودند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که ارقام مورد استفاده از نظر طول خوشه، تعداد دانه در خوشه، درصد دانه پر و پوک، عملکرد شلتوک و شاخص برداشت تفاوت معنی داری (01/0p < ) داشتند. بین مدیریت های مختلف آبیاری نیز از نظر درصد دانه پر و پوک و عملکرد شلتوک تفاوت معنی داری مشاهده شد. اما بر همکنش دو رقم در مدیریت های مختلف آبیاری از نظر آماری معنی دار نبود. بر اساس نتایج به دست آمده مدیریت های awd (با میانگین 7056 کیلوگرم) و sdc (با میانگین 8/6856 کیلوگرم) تفاوت معنی-داری با روش آبیاری سنتی یا تیمار ti (با میانگین 7694 کیلوگرم) نداشتند و کم ترین عملکرد مربوط به مدیریت swd(با میانگین 7/6358 کیلوگرم) با4/17 درصد کاهش نسبت به تیمار سنتی بود. بنابراین بر اساس نتایج حاصل از این آزمایش، با توجه به عملکرد شلتوک، شاخص برداشت، وزن هزار دانه و تعداد دانه در خوشه می توان یکی از روش های کم آبیاری (awd، sdc و swd) را به ترتیب به عنوان اولویت مدیریت در آبیاری برنج در شرایط مشابه با این پژوهش به کار گرفت.