بررسی آزمایشگاهی ﺗﺄثیر زیولیت بر رفتار خاک های شالیزاری منطقه گیلان در مراحل بروز ترک در حالت آبیاری تناوبی

برنج را می توان در خاک های مختلفی کاشت ولی خاک با بافت سنگین با نفوذپذیری کم برای رشد و نمو آن مناسب تر از انواع دیگر بافت خاک است. فرض بر این است که وجود زیولیت در خاک می تواند در حفظ رطوبت و جلوگیری از بروز ترک در خاک موثر باشد. به منظور بررسی اثر زیولیت بر وضعیت رطوبتی و خواص هیدرولیکی خاک های شالیزاری استان گیلان، فاکتور زیولیت در چهار سطح (صفر، 8، 16، 24 تن در هکتار) در پنج مرحله رطوبتی خاک (اشباع، ظهور ترک مویین، ترک نهایی، بازگشت از ترک نهایی به ترک مویین، از بین رفتن ترک) در سه تکرار به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در یک بافت خاک (رس سیلتی) به عنوان بافت غالب منطقه گیلان در شرایط آزمایشگاهی در موسسه تحقیقات برنج کشور اجرا گردید. نتایج نشان داد که با افزدون زیولیت، رطوبت در مرحله اشباع تغییر چندانی نکرد، حال آنکه با اضافه کردن زیولیت ذخیره رطوبتی در مرحله ترک مویین تا 7 درصد و در مرحله ترک نهایی به میزان 17 درصد افزایش یافته است. بعد از یک سیکل خشک و تر شدن، مقدار رطوبت و وزن مخصوص ظاهری به مقدار اولیه خود باز نگشت. همچنین حجم آماس در روند تر شدن خاک به مراتب کمتر از میزان حجم نشست در روند خشک شدن خاک بود و خاک به حجم اولیه خود باز نگشت. همچنین نتایج نشان داد که اثر زیولیت بر حجم آب مصرفی نیز در سطح آماری 5% معنی دار گردیده است.