مشخصه‌یابی و بررسی تاثیر بلورینه شدن بر تخلخل موجود در پوشش متشکّل از اکسیدهای فلزی مخلوط آلومینیم/ منیزیم/ تیتانیم

اخیراً از اکسیدهای فلزی مخلوط به‌دلیل خواص مناسب از جمله مقاومت شیمیایی و پایداری حرارتی بالا، به‌عنوان پوشش‌های مقاوم به خوردگی در کاربردهای بسیاری استفاده شده است. در پژوهش حاضر، پوششی از اکسیدهای فلزی مخلوط آلومینیم/ منیزیم/ تیتانیم به‌روش سُل- ژل و با استفاده از فرایند غوطه‌وری، بر روی آلیاژ آلومینیم سری 1100 اعمال شد و تاثیر نسبت‌های مولی متفاوت و عملیّات حرارتی بر خواص پوشش‌های به‌دست آمده بررسی شد. سپس، به‌منظور بررسی تاثیر بلورینه شدن پوشش‌های ایجاد شده، از آزمون‌های پراش پرتوی ایکس و ریزسختی‌سنجی ویکرز و همچنین، میکروسکپ الکترونی روبشی استفاده شد. رفتار خوردگی نمونه‌ها، با استفاده از آزمون‌های پتانسیل مدار باز (ocp) و پلاریزاسیون پتانسیودینامیک در محلول 5/3 درصد وزنی کلرید سدیم بررسی شد. نتایج نشان دادند که پوشش‌های سُل- ژل بی‌شکل نسبت به پوشش‌های بلورین، تخلخل کم‌تر و مقاومت به خوردگی بهتری داشته است. سرعت خوردگی نمونه‌های بلورین نسبت به نمونه‌های بی‌شکل با نسبت‌های مولی 5:1:3 و 5:3:4/2 از al/mg/ti ، به‌ترتیب 5 و 13 برابر و درصد تخلخل آن‌ها 17و 27برابر شد.