بررسی دقت روابط تحلیلی مرسوم جهت پیش‌بینی خواص نانوکامپوزیت‌های تقویت شده با نانوذرات مختلف

به منظور پیش‌بینی رفتار و خواص مکانیکی نانوکامپوزیت‌های پلیمری تقویت‌شده با نانوذرات مختلف مدل‌های مختلف تحلیلی میکرومکانیکی و ماکرومکانیکی ارائه شده است. نوع، ابعاد و مشخصات مکانیکی ماده پایه و تقویت‌کننده از جمله مواردی هستند که در مدل‌های تحلیلی مختلف مورد توجه قرار گرفته‌اند. در برخی از مدل‌ها فرض‌ها و ساده‌سازی‌هایی انجام شده که نتیجه آن ارائه روابطی است که پارامترهای کمتری را درگیر می‎‌کند. در برخی موارد این ساده‌سازی‌ها منجر به عدم دقت در پیش‌بینی نتایج می‌شوند. هدف از پژوهش پیش‌رو مقایسه نتایج آزمایشگاهی با مدل‌های مطرح‌شده و بررسی دقت آن‌ها و در نتیجه ارائه مناسب‌ترین مدل جهت پیش‌بینی خواص نانوکامپوزیت‌های مورد مطالعه است. به این منظور پلیمر پلی‌متیل‌متاکریلات (pmma) به عنوان ماده پایه و نانوذرات tio2، sio2 و al2o3 به عنوان تقویت‌کننده انتخاب شد. در این مطالعه مدول الاستیسیته مواد در بیشترین حالت به ترتیب حدود 7، 4 و 4 درصد نسبت به نمونه پایه افزایش نشان دادند. نتایج حاصل از آزمایش استخراج گردید و با مدل‌های تحلیلی مطرح‌شده مورد مقایسه قرار گرفت. مقایسه‌ها نشان داد که مدل سه‌بعدی پن نتایج را با دقت مناسبی نسبت به نتایج آزمایشگاهی برای اکثریت نمونه‌ها پیش‌بینی می‌کند.

Investigation on efficiency of analytical relations to predict the properties of reinforced nanocomposites

Many theoretical, micromechanical and macro mechanical models have been suggested to predict the treatment of polymer nanocomposites reinforced with different nanoparticles. Type, size and mechanical properties of base matrix and filler are the parameters which have been more important through these models. In some models, some simplifications and assumptions have been applied, so less parameters have been involved at the resultant relation. But sometimes, these simplifications caused inaccuracy in the final results. Aim of this investigation is to compare accuracy of the results of tensile tests with described models, and to suggest the most suitable model that predicts the properties of studying nanocomposite. For this Purpose, poly methyl methacrylate (PMMA) was chosen as the base matrix and TiO2, SiO2 and Al2O3 nanoparticles as reinforcements. Elastic modulus of composites indicated 7, 4 4% increasing rather than base material. Results obtained from the tests were compared with theoretical models. The comparisons showed that the Pan’s 3D model predicts the results with a good approximation according to experimental tests for most of samples.