مدل های رفتاری با هدف شناسایی عوامل موثر بر موانع پیاده روی در سفرهای شغلی (مطالعه موردی: شهر قزوین)

یکی از شیوه‌های حمل و نقل پایدار که می‌تواند به کاهش ترافیک و آلودگی هوا کمک کند، پیاده‌روی است. با این حال، موانع مختلفی وجود دارد که پیاده‌روی را به‌ویژه در سفرهای شغلی دشوار می‌سازد. این پژوهش به بررسی عوامل موثر بر عدم تمایل به پیاده‌روی در بین شهروندان قزوین پرداخته و پنج مانع اصلی شامل: تنبلی یا میل به دیر بیدار شدن، اختلالات جسمی، عدم علاقه به پیاده‌روی، نگرانی از حفظ آراستگی ظاهر در محیط کار، و بی‌میلی به دیده شدن در خیابان را با استفاده از مدل‌های لوجیت ترتیبی بررسی کرده است. این موانع در سه دسته خصوصیات اجتماعی-اقتصادی، سفر و محیطی تحلیل شدند. نتایج بررسی 60 پرسشنامه نشان داد که خصوصیات اجتماعی-اقتصادی با داشتن شش متغیر معنادار، بیشترین تاثیر را داشته‌اند. همچنین، شاخص قابلیت پیاده‌روی با علامت منفی در ضرایب مدل‌های تنبلی یا میل به دیر بیدار شدن، عدم علاقه به پیاده‌روی بیشتر و نگرانی از آراستگی ظاهر در محیط کار، و عامل کل زمان صرف شده با علامت مثبت در ضرایب مدل‌های اختلالات جسمی، عدم علاقه به پیاده‌روی، نگرانی از آراستگی ظاهر و بی‌میلی به دیده شدن در خیابان، به عنوان مهم‌ترین متغیرها شناسایی شدند. نتایج نشان می‌دهد که کاهش شاخص قابلیت پیاده‌روی، محیط اطراف محل سکونت را برای پیاده‌روی نامناسب‌تر کرده و نگرانی از آراستگی ظاهری را افزایش می‌دهد. بنابراین، با بهبود زیرساخت‌ها و کاهش زمان سفر، می‌توان انگیزه پیاده‌روی را افزایش داد و این مساله باید در تصمیم‌گیری‌های شهری مورد توجه قرار گیرد.

behavioral models to identify factors affecting walking barriers in work trips (case study: qazvin city)

walking is a sustainable transportation method that can alleviate traffic congestion and reduce air pollution. however, various barriers still hinder walking, especially during business trips. this study investigates the factors contributing to the reluctance to walk among citizens in qazvin city, focusing on five specific barriers: laziness or the desire to wake up late, physical disorders, lack of interest in walking, concerns about maintaining a neat appearance at work, and reluctance to be seen on the street. using ordered logit models, these barriers were analyzed across three categories: socio-economic, travel, and environmental characteristics. the analysis, based on 60 questionnaires, revealed that socio-economic characteristics had the highest number of significant variables, with six being particularly influential. notably, the walkability index negatively correlated with laziness or the desire to wake up late, lack of interest in walking, and concerns about appearance, while the total time spent had a positive correlation with physical disorders, lack of interest, neat appearance, and reluctance to be seen on the street. the findings suggest that lower walkability in residential areas increases concerns about appearance due to factors like sweating, which discourages walking. improving infrastructure and reducing travel time could enhance walkability and encourage more walking. urban planners should consider these factors when designing city layouts to ensure that workplaces and amenities are accessible by foot, thereby promoting walking as a viable mode of transportation.