ارزیابی پتانسیل و مقادیر تغذیه آب زیرزمینی آبخوان دشت گرمسار به روش‌های نوسانات سطح ایستابی و پیسکوپو

منابع آب زیرزمینی یکی از منابع اصلی تامین آب شیرین به خصوص در نواحی خشک و نیمه خشک به شمار می آید. برآورد میزان تغذیه یکی از مسائل بسیار مهم در مدیریت پایدار منابع آب زیرزمینی و ارزیابی پتانسیل برداشت از آبخوان می باشد. در این پژوهش ابتدا میزان پتانسیل تغذیه در آبخوان دشت گرمسار با استفاده از شش فاکتور شیب، کاربری اراضی، ژئومورفولوژی، لیتولوژی، تراکم زهکشی و تراکم خطواره ها به دست آمد و سپس به منظور صحت‌سنجی نقشه حاصل، ارزیابی تغذیه به روش نوسانات سطح ایستابی و روش پیسکوپو انجام شده است. نتایج به دست آمده از نقشه های پتانسیل تغذیه نشان دادند که میزان آن از سمت مخروط افکنه در شمال محدوده به سمت نواحی حاشیه کاهش پیدا می کند. میزان تغذیه سالانه آبخوان به روش نوسانات سطح ایستابی از 1.95 میلی متر در نواحی جنوبی تا 478 میلی متر در نواحی شمالی تغییر می کند. نقشه های به دست آمده از هر دو روش روند یکسانی را در منطقه نشان دادند؛ به ‌طوری که شمال محدوده آبخوان که در راس مخروط افکنه گرمسار قرار دارد، دارای بیشترین میزان تغذیه است و این میزان به سمت جنوب و حاشیه آبخوان کاهش پیدا می کند. نتایج به دست آمده از ارزیابی مقدار تغذیه به خوبی نقشه پتانسیل را تایید کردند.

evaluation of potential and the amounts of groundwater recharge in the garmsar plain aquifer using water table fluctuations and piscopo methods

groundwater resources are one of the main sources of freshwater supply, especially in arid and semi-arid areas. estimating the amount of recharge is one of the most important problems in the sustainable management of groundwater resources and assessing the abstraction potential of the aquifer. in this research, first, the recharge potential in the garmsar plain aquifer was obtained using six factors including slope, land use, geomorphology, lithology, drainage density, and line density, and then, to validate the resulting map, recharge was evaluated using the water table fluctuations and piscopo methods. the results from the recharge potential map showed that its amount decreases from the alluvial fan in the north of the area to the margins. the amount of annual recharge of the aquifer varies from 1.95 mm in the south to 478 mm in the north of the area by the water level fluctuations method. the maps obtained from both methods showed the same trend in the area; the north of the aquifer area, which is located at the top of the garmsar alluvial fan, has the highest amount of recharge, and the values decrease towards the south and the edge of the aquifer. the results obtained from the evaluation of the groundwater recharge value confirmed the potential map well.