کنترل سیل با استفاده از روش ترکیبی بند تاخیری و دیوار ساحلی (مطالعه موردی: حوضۀ رودخانه کن)

در تحقیق حاضر به‌منظور کاهش خطرات سیل گرفتگی مناطق پایین‌دست حوضۀ آبریز کن، یک روش ترکیبی از بندهای تاخیری به اضافه دیوار سیل‌بند در محدودۀ مناطق مسکونی مورد بررسی قرار گرفت، با توجّه به آن‌که محل و تعداد سدهای تاخیری بر هیدروگراف سیلاب و درنتیجه ارتفاع و طول دیوار سیل‌بند تاثیر مستقیم داشتند، لازم بود که ترکیب‌های مختلف از بند و دیوار سیل‌بند مورد ارزیابی قرار گیرد تا بهترین ترکیب که هزینۀ احداث سازه‌ها حداقل و کاهش دبی اوج سیلاب خروجی، حداکثر شود به دست آید. بدین منظور 8 مکان مختلف در سطح حوضۀ آبریز رودخانه کن برای احداث بندهای تاخیری شناسایی شدند. با جاگذاری 8 بند، 19 بازه به وجود آمد و درمجموع 256 گزینه مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. برای مدل‌سازی هیدرولیکی هیدرولوژیکی سیلاب از مدل hechms و برای طراحی بندهای تاخیری از نرم‌افزار cadam استفاده شد. برای تعیین بهترین ترکیب از روش تصمیم‌گیری چند معیاره topsis استفاده شد. این تحقیق نشان داد که احداث سه سد تاخیری در مکان‌های مناسب به همراه دیوار سیل‌بند، نسبت به سایر گزینه‌ها برتری دارد و می‌تواند دبی پیک سیلاب خروجی از حوضه را (نسبت به عدم وجود سدهای تاخیری) 31.5% کاهش دهد. علاوه بر این، زمان تمرکز سیلاب نیز بیشتر از سایر گزینه‌ها بود.

Flood Control Using a Combination of Delayed Dam and Coastal Dike (Case study: Kan river basin)

In the present study, a combination of delayed dams in the upstream basin with the coastal dike in the downstream of residential area of the Kan river was studied, so that for this combination, the cost of constructing the structures is minimized and the reduction of flood peak is maximized. For this purpose, multicriteria decision method and TOPSIS method were used and the best option was determined. This research showed that for the best combination, if 3 delayed dams with coastal river dike are constructed, the peak of output flood reduce to 31.5%. In addition, the diffusion and elongation of the output hydrograph in the superior state were significant and the time of concentration of flood increase.;