ارزیابی تاثیر اجزای اتصال بر عملکرد پای ستون در ساختمان های فولادی

اتصال پای ستون یکی از مهم‌ترین اجزای ساختمان های فولادی می باشد که میزان گیرداری آن تاثیر قابل ملاحظه ای بر رفتار واقعی سازه تحت بارهای ثقلی و جانبی و نتایج تحلیل سازه دارد. عوامل زیادی، ازجمله ضخامت کف ستون، تعداد، قطر و آرایش میل مهار ها و نیز ابعاد سختکننده ها، بر گیرداری اتصال پای ستون موثر می باشند. در تحقیق حاضر با انجام تحلیل های غیرخطی به‌روش اجزای محدود، به بررسی میزان تاثیر هر یک از پارامتر های یادشده بر عملکرد اتصال پای ستون پرداخته شده‌است. نتایج تحلیل های اجزای محدود شامل رفتار لنگردوران پای ستون، محل تشکیل مفصل پلاستیک و نیز نحوۀ گسترش و توسعۀ تنش ها و تغییر شکل ها نشان می دهند که تغییر در مشخصات هر کدام از اجزای مختلف اتصال سبب تغییر در عملکرد و میزان گیرداری اتصال پای ستون، الگوی تسلیم کف ستون و میل مهارها، تمرکز تنش موضعی در اجزای اتصال و نیز نحوۀ توزیع تنش روی سطح بتن می شود. این آثار باتوجه به پارامترهای موثر در اتصال پای ستون، دسته‌بندی و ارائه گردیده اند.