تاثیر کاهش واردات قند و شکر بر ارزش افزوده اقتصاد ایران(رویکرد داده- ستانده)

مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباطات متقابل و پیوند بخش قند و شکر با دیگر بخش‌های اقتصادی و تاثیر کاهش واردات این بخش بر ارزش افزوده زیربخش‌های اقتصاد صورت گرفته است. برای این منظور از جدول داده- ستانده سال 1385 اقتصاد ایران، ماتریس معکوس لیونتیف و روش حذف فرضی استفاده شده است. بر اساس نتایج حاصل، صنعت قند و شکر، بیشترین ارتباطات پیشین را با بخش‌های “سایر محصولات غذایی، انواع آشامیدنی‌ها و ...”، “دامداری، مرغداری و...”، “زراعت و باغداری”، “انواع نان” و “خدمات محل‌های صرف غذا و نوشیدنی” و بیشترین ارتباط پسین را با بخش‌های “زراعت و باغداری”، “مواد و محصولات شیمیایی”، “سایر خدمات”، “حمل‌ونقل، انبارداری و ارتباطات” و “خدمات مالی، بیمه و بانک” برقرار کرده است. همچنین ضریب فزاینده یک واحد افزایش تقاضای نهایی برای بخش قند و شکر یا به عبارت دیگر یک واحد کاهش واردات این بخش و جبران آن از طریق تولید داخل، برای ستانده کل اقتصاد، بخش کشاورزی و ماهیگیری، بخش صنعت و معدن و بخش خدمات به‌ترتیب 3060/2، 6019/0، 4331/1 و 2710/0 واحد می‌باشد. ضرایب فزاینده ارزش افزوده بخش‌های مذکور نیز به‌ترتیب 4308/0، 3700/0 و 1992/0 واحد است.