راهبرهای پلیس محله‌محور و تامین امنیت در پرتو موازین حقوق بشر

زمینه و هدف: کنترل جرم و تامین امنیت به‌عنوان یکی از دغدغه‌های اصلی دولت‌مردان و نهادهای رسمی نظام عدالت کیفری است. محدودیت منابع و امکانات مراجع رسمی، اندیشه بهره‌مندی از ظرفیت‌های جامعه و نهادهای غیر رسمی را مطرح کرده است. پلیس محله‌محور با رویکرد جامعوی در یک چارچوب مبتنی بر تعامل خلاق با شهروندان می‌تواند به حل مسائل و مشکلات جامعه معاصر درخصوص بی‌نظمی‌های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی، کمک ویژه‌ای کند و در موضوعاتی مانند پیشگیری از جرم و کنترل آن موفقیت‌های بیشتری کسب کند. روش‌‌شناسی: در این پژوهش که از نظر هدف کاربردی است، نگارندگان به‌شیوه توصیفی تحلیلی با استفاده از منابع مکتوب سعی کرده‌اند با تشریح راهبردهای امنیت محله‌محور در رویکرد جامعوی پلیس، هم‌سویی آن با معیارهای حقوق بشری را ارزیابی کنند. یافته‌ها: در راهبردهای پلیس جامعه‌محور ثبات و نظم از پایداری بیشتری برخوردار بوده و از این طریق احساس همدلی بین شهروندان و پلیس افزایش  خواهد  یافت؛ بنابراین در این رویکرد تامین امنیت بر پایه مشارکت بخش‌های مختلف جامعه دارای وجهه حقوق بشری است که بر نیازها و دغدغه‌های‌های اصلی شهروندان تاکید دارد؛ به‌نحوی‌که می‌توان سیاست‌های تمامیت‌خواه را تقلیل داده و به استقرار امنیت در چهارچوب اسناد حقوق بشری دست یافت؛ امنیتی که نه‌تنها اولویت‌های جامعه، بلکه دغدغه‌های فردی شهروندان و نیازهای پایه‌ای آنها را نیز مدنظر قرار خواهد داد. نتیجه‌گیری: پرهیز از رویکردهای صرفاً امنیت‌گرا و دوری جستن از قضاوت‌های عجولانه و یک‌سویه نسبت به شهروندان، زمینه‌ساز ایجاد امنیت مستمر است که با سهیم‌کردن آنان در طراحی و اجرای برنامه‌های پیشگیری از جرم میسر می‌شود و لازمه این امر ایجاد اعتماد دو‌سویه بین پلیس و مردم و فراهم ‌آوردن بسترهای اجرایی و تقنینی و حذف موانع ساختاری در پلیس و نهادهای جامعوی است.