خشونت خانگی علیه همسران(مورد مطالعه: شهر بندرعباس در دوران همه‌گیری کرونا)

زمینه و هدف: پس از ورود پاندمی کرونا به ایران، گزارش‌های غیررسمی از افزایش خشونت خانگی حکایت داشت. ناظر براین مسئله، پژوهش حاضر تلاش‌کرده تا وضعیت خشونت خانگی علیه همسران را ارزیابی نماید.روش: پژوهش با روش کمّی و به شیوۀ پیمایش انجام شده است. جامعۀ آماری، همۀ شهروندان ساکن شهر بندرعباس در سال 1399 و حجم نمونه برابر با 384 نفر بوده است. با توجه به شرایط کرونا، از پرسش نامۀ آنلاین به‌منظور جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. بدین منظور با استفاده از سامانۀ پرس لاین، لینک پرسش‌نامۀ مذکور ایجاد و به مدت یک ماه در شبکه‌های اجتماعی مجازی (از قبیل واتس‌اپ، تلگرام، سروش، آی گپ و...) پخش شد و درنهایت به‌منظور افزایش دقت و توزیع مناسب در مناطق سه‌گانۀ شهر بندرعباس،  653 پرسشنامه‌ی تکمیل شده در سامانه مذکور، مبنای ارزیابی و تحلیل داده‌ها قرار گرفت. روایی پرسشنامه به لحاظ صوری و محتوایی توسط خبرگان و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ(0.78) تایید گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون‌های تی، پیرسون و آنالیز واریانس با استفاده نرم‌افزار spss انجام شده است.یافته‌ها: نتایج آزمون نشان می دهد که میانگین خشونت علیه زنان برابر با 5.22 و میانگین خشونت علیه مردان برابر با 5.69 بوده است که حاکی از خشونت بیشتر علیه مردان است. همچنین ضریب همبستگی پیرسون بین سرمایۀ فرهنگی و دین‌داری با خشونت خانگی علیه همسران، به ترتیب برابر با 0/229 و 0/277  می‌باشد. خشونت خانگی برحسب سن، تحصیلات، درآمد، تعلق طبقاتی، تعداد فرزندان و طول مدت ازدواج متفاوت است.نتیجه‌گیری: فارغ از اینکه خشونت خانگی علیه مردان را ذیل تحولات نهادی خانواده و نقش‌های جنسیتی تحلیل کرد یا آن را پدیده‌ای مقطعی و صرفا مرتبط با بحران کرونا برشمرد، ملاحظه‌ی اشکال نوظهور خشونت خانگی، امری راهگشا خواهد بود. افزون بر این، خانواده‌هایی که از سرمایه فرهنگی و دینداری بالاتری برخوردار بوده‌اند، خشونت کمتری را تجربه کرده اند و این مهم، می‌تواند در سیاستگذاری‌های معطوف به خانواده، مطمح نظر قرار گیرد.

Domestic Violence against Spouses (Case Study: Bandar Abbas city during the Corona Epidemic)

Background and objectives: After the corona pandemic entered Iran, unofficial reports indicated an increase in domestic violence. In view of this problem, the present research has tried to evaluate the situation of domestic violence against spouses.Methodology: The research has been carried out using a quantitative survey method. The statistical population is all citizens living in Bandar Abbas city in 2019 and the sample size was 384 individuals. Due to the Corona situation, an online questionnaire was used to collect data. For this purpose, using the Pressline system, the link of the mentioned questionnaire was created and distributed for one month in virtual social networks (such as WhatsApp, Telegram, Soroush, iGap, etc.) and finally, in order to increase accuracy and proper distribution in the three regions of Bandar Abbas city, 653 completed questionnaires in the aforementioned system were used as the basis for data evaluation and analysis. The validity of the questionnaire in terms of face and content was confirmed by experts and its reliability was confirmed by Cronbach’s alpha coefficient (0.78). To analyze the data, ttest, Pearson’s and analysis of variance were performed using SPSS software.Findings: The test results show that the average violence against women is 5.22 and the average violence against men is 5.69, which indicates more violence against men. Also, the Pearson correlation coefficient between cultural capital and religiosity with domestic violence against spouses is 0.229 and 0.277, respectively. Domestic violence varies according to age, education, income, class, number of children and length of marriage.Results: Regardless of whether you analyze domestic violence against men under the institutional changes of the family and gender roles or consider it a temporary phenomenon and only related to the Corona crisis, considering the emerging forms of domestic violence will be a way forward. In addition, families that have had higher cultural capital and religiosity have experienced less violence, and this can be considered in familyoriented policies.