تحلیلی بر زمینه‌های اجتماعی پدیده‌ی قانون‌گریزی (جوانان 35-18 سال شهر بندرعباس)

زمینه و هدف: قانون گریزی به عنوان یک مسئله اجتماعی که سلامت جامعه را تهدید می کند، برخاسته از ناسازگاری هایی است که بر روابط فرد و جامعه حاکم است. این ناسازگاری ها سبب تضعیف همبستگی و انسجام اجتماعی و در نهایت بی هنجاری و قانون گریزی می شود؛ در کشور ایران مشکلات فرهنگی و اجتماعی زیادی در مقابل پذیرش عمومی قانون وجود دارد. بنابراین، هدف از انجام پژوهش حاضر تحلیل زمینه‌های اجتماعی پدیده قانون‌گریزی در بین جوانان می‌باشد. روش شناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ ماهیت، توصیفیتحلیلی از نوع پیمایشی می باشد. جامعه آماری شامل جوانان 35-18 سال شهر بندرعباس می‌باشد؛ که طبق جدول مورگان 400 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه ای و تصادفی انتخاب شده اند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه محقق‌ساخته استفاده ‌شده‌ است. تجزیه و تحلیل داده ها با بکارگیری نرم افزار spss و استفاده از آزمون تی، آنوا، اسپیرمن و رگرسیون انجام گرفته ‌است.  یافته ها: با استناد به سطح‌ معناداری به ‌دست‌ آمده(0/05˃p) می‌توان‌گفت بین وضعیت تاهل، سن، درآمد، سرمایه فرهنگی، دینداری با قانون گریزی رابطه ی معناداری وجود ندارد، سطح‌ معناداری(0/05≥p) بیانگر وجود رابطه مستقیم و معنادار بین جنسیت، هویت فردی و گروه همسالان با قانون گریزی می‌باشد. نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه(0/16=sig و 4/169=f ) نیز نشان داد که نرخ قانون گریزی بر حسب مناطق مسکونی متفاوت است. نتیجه‌گیری: هرچقدر ارتباط با گروه همسالان بیشتر باشد، قانون گریزی نیز بیشتر خواهد شد. با افزایش رابطه با گروه دوستان از نفوذ نهاد خانواده و والدین کاسته می شود و زمینه را برای قانون‌گریزی فراهم می‌کند. همچنین با فردگرایی و کاهش جمعی؛ احساس تعلق و هویت اجتماعی کاهش می یابد و پیوند فرد با جامعه تضعیف می‌شود و در نتیجه منجر به بروز قانون گریزی بیشتر خواهد شد.

An Analysis of the Social Contexts of the Unlawfulness Phenomenon (18-35 Years Old Youth in Bandar Abbas)

Background and objectives: Unlawfulness as a social issue that threatens the health of society arises from incompatibilities that govern the relationship between the individual and society. These inconsistencies weaken social solidarity and cohesion, and ultimately lead to anomalies and unlawfulness. In Iran, there are many cultural and social problems against the general acceptance of the law. Therefore, the purpose of this study is to analyze the social contexts of unlawfulness phenomenon among young people. Methodology: In terms of its objectives the present study is of an applied research type and in terms of its nature it is considered as descriptiveanalytical and survey study. The statistical population includes young people aged 1835 in Bandar Abbas. According to Morgan’s Table, 400 individuals were selected by cluster and random sampling method. A researchermade questionnaire was used to collect data. Data analysis was performed using SPSS software and ttest, ANOVA, Spearman and regression tests. Findings: Based on the obtained level of significance (p˃0.05), it can be said that there is no significant relationship between marital status, age, income, cultural capital, religiosity and unlawfulness. The level of significance (p < 0.50) indicates a direct and significant relationship between gender, individual identity and peer group with unlawfulness. The results of oneway analysis of variance (Sig = 0.16 and F = 4.169) also showed that the rate of unlawfulness varies according to residential areas. Results: The more contact with the peer group, there will be more unlawfulness. Increasing the relationship with the group of friends reduces the influence of the family and parents and provides the ground for unlawfulness. Also with individualism and collective reduction, the sense of belonging and social identity is reduced and the individual’s connection with society is weakened, resulting in more unlawfulness.