بررسی اولویت رسانه‌ای نوجوانان و جوانان از برنامه‌های آموزشیامنیتی پلیس

زمینه و هدف: در حال حاضر سازمان های متولی امنیت اجتماعی از رسانه‌های مختلفی برای آموزش‌های مورد نیاز به افراد جامعه بهره می‌گیرند که آگاهی از ترجیح رسانه ای افراد، در بهره گیری بهینه از رسانه ها تاثیر بسزایی دارد. از این رو پژوهش حاضر با هدف تعیین اولویت رسانه ای نوجوانان و جوانان از برنامه های آموزشیامنیتی پلیس انجام پذیرفت. روش‌شناسی: روش این پژوهش از نوع ترکیبی است. جامعه‌ی هدف شامل نوجوانان و جوانان شهر همدان در سال 1397 است که در بخش کمی از طریق روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، 400 نفر و در بخش کیفی نیز با روش نمونه گیری گلوله‌برفی، 40 نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها مصاحبه و پرسشنامه محقق ساخته از نوع طیف لیکرت 5 گزینه‌ای است که روایی پرسشنامه با بهره‌گیری از نظرات هفت نفر از صاحب‌نظران حوزه رسانه و آموزش و پایایی آن نیز از طریق محاسبه آلفای کرونباخ 0.85 محاسبه گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد میزان استفاده نوجوانان شهر همدان (میانگین3.16 وp<0/01) و جوانان (میانگین3.24 وp<0/01) از رسانه ها بالاتر از حد متوسط است و ترجیح رسانه ای آنها برای دریافت برنامه های آموزشیامنیتی پلیس، ابتدا رسانه های دیداری شنیداری و بعد از آن به ترتیب: چند حسی، تصویری، شنیداری، و نوشتاری است. همچنین دسترس‌پذیری، راحتی استفاده، تنوع، به روزبودن، واقع‌گرایی و تعاملی بودن به ترتیب از مهم‌ترین دلایل ترجیح رسانه ای نوجوانان و علاقمندی، عادت رسانه ای، جذابیت، خلاقیت، قابلیت اعتماد و باورپذیری به ترتیب از مهم‌ترین دلایل ترجیح رسانه ای جوانان برای دریافت برنامه های آموزشی پلیس است. نتیجه‌گیری: تمایل نوجوانان و جوانان به رسانه‌های دیداریشنیداری به ویژه در قالب دیجیتال بیش از سایر رسانه هاست. بنابراین نیروی انتظامی می تواند جهت جذب مخاطب نوجوان و جوان به برنامه های آموزشی خود، ترجیح رسانه ای آنها را در انتقال برنامه های آموزشیامنیتی در نظر گیرد.