مطالعه تطبیقی الگوریتم اجتماع مورچگان و ژنتیک در مسیریابی بهینه (مطالعه موردی: شهر پارس آباد و حومه)

همواره در طول تاریخ، مساله امدادرسانی و سرعت عمل آن از اهمیت بسیاری برخوردار بوده است، بویژه در دوره اخیر که با پیشرفت فراوان علم پزشکی، کمینه‌سازی زمان امدادرسانی نیز ضرورتی بیش‌ازپیش یافته است. به این منظور، استفاده از هوش مصنوعی و اصطلاح الگوریتم‌های مسیریابی نوین، و بومی‌سازی آن در بخش شهری با توجه به وسعت و گستردگی شهرها می‌تواند در ساماندهی مدیریت شهری و امدادرسانی، کارآمد باشد. بنابراین هدف این تحقیق استفاده کاربردی و تطبیقی از دو نوع الگوریتم فرا ابتکاری یعنی الگوریتم اجتماع مورچه‌ها و الگوریتم ژنتیک به‌منظور مسیریابی بهینه و کمینه‌سازی مسافت طی شده است. روش تحقیق نیز توصیفی تحلیلی و با اهداف کاربردی است، در این تحقیق مطالعه موردی بر روی بیش از 29 نقطه شهری و روستایی به مرکزیت شهر پارس‌آباد در محیط متلب (matlab) انجام‌گرفته و در محیط gis  نمایش داده‌شده است. مدل ارائه‌شده در این مقاله، علاوه بر مساله موردبررسی می‌تواند به‌منظور مسیریابی بهینه توزیع کالاهای اساسی به هنگام وقوع بحرآنهای طبیعی و انسانی، مسئله ترافیک و غیره نیز مورداستفاده قرار گیرد. لازم به ذکر است که در الگوریتم پیشنهادی برای انتخاب تصادفی همسایگی‌ها از روش انتخاب چرخ رولت استفاده‌شده است. نتایج تحقیق نشان داد که با توجه به وسعت کم منطقه موردمطالعه، زمان و کیفیت دستیابی به مسیر بهینه در الگوریتم اجتماع مورچه در مقایسه با تئوری ژنتیک بازمانی برابر با 23/0. میلی‌ثانیه سریع‌تر محاسبه شد، درحالی‌که این زمان برای الگوریتم ژنتیک برابر با27/0 میلی‌ثانیه بود. همچنین زمان رسیدن به محل حادثه توسط آمبولانس‌ها نیز با فرض حرکت 30 مورچه، برای الگوریتم اجتماع مورچه‌ها و ژنتیک به ترتیب 19 دقیقه و 45 ثانیه و 22 دقیقه و 12 ثانیه محاسبه شد. در پایان نیز پیشنهاد‌هایی به‌منظور بهبود و  ارتقا هر چه بیشتر امر امدادرسانی و کمینه سازی زمان حرکت آنها ارابه می‌شود.