ارزیابی قابلیت دسترسی فضایی سامانه اتوبوس های تندرو(مطالعه موردی: کلانشهر مشهد)

هدف این مقاله ارزیابی قابلیت دسترسی فضایی سامانه اتوبو سهای تندرو در کلانشهر مشهد بر حسب دسترسی به خود سیستم ودسترسی به سه فعالیت مجزا )بیمارستان، پارک و کتابخانه( از طریق این سیستم است. توزیع الگوهای قابلیت دسترسی در رابطه با طبقاتمختلف اجتماعی اقتصادی شهر مشهد مورد ارزیابی قرار گرفت. روش تحقیق، توصیفی تحلیلی است و به منظور سنجش دو بعد دسترسیاز نقش حوزه خدمات در بخش تحلیل شبکه و مدل درجه کشش هنسن استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که طبقه ثروتمند ازبالاترین سطح دسترسی پیاده به سامانه اتوبوس های تندرو برخوردار است و طبقات کم درآمد در پایین ترین سطح دسترسی پیاده قراردارند. نمرات دسترسی به هر یک از فعالیت ها، از طریق سامانه اتوبوس های تندرو به طور گسترده ای تحت تاثیر توزیع فضایی و کششمقصد قرار دارد، به طور کلی برای بیمارستان ها و پارک ها سطح دسترسی به حداقل می رسد و برای کتابخانه ها دسترسی متعادل تر است.اما بررسی وضعیت قابلیت دسترسی مجموع سه فعالیت نشان می دهد که % 87 از کل جمعیت طبقات دارای میانگین نمرات دسترسی پایینتر از حد متوسط هستند.