>
Fa   |   Ar   |   En
   ارزیابی تاثیر فرسودگی آزمایشگاهی بر رفتار خستگی مخلوطهای آسفالتی حاوی آهک هیدراته  
   
نویسنده کاووسی امیر ,رسولی امیر ,رحیم اف کامران ,جلیلی قاضی زاده مرتضی
منبع مهندسي حمل و نقل - 1394 - دوره : 6 - شماره : 3 - صفحه:493 -506
چکیده    نتایج کاربرد آهک هیدراته نشان میدهد که این ماده معمولاً به عنوان یک افزودنی، به منظور افزایش مقاومت مخلوط آسفالتی دربرابر پدیده عریان شدگی مورد استفاده قرار گرفته است و اغلب محققین فقط به این امر توجه داشتهاند و خصوصیات دراز مدت آندر روسازیها که مقاومت این مخلوطها در برابر ترکهای خستگی است کمتر مورد توجه قرار گرفته است. دراین پژوهش با استفاده ازآزمایش خستگی تیرچه خمشی چهار نقطهای، به بررسی اثرات مقادیر مختلف آهک هیدراته بر خصوصیات خستگی مخلوطهای آسفالتیدر دو شرایط پیرنشده و پیرشده آزمایشگاهی (مطابق روش استاندارد )aashto pp2پرداخته شد. آزمایش خستگی خمشی در شرایطکنترل کرنش و بارگذاری سینوسی با فرکانس بارگذاری 10هرتز (بدون زمان استراحت) در دمای 20درجه سانتیگراد روی نمونههایآسفالتی انجام شد. رویکردهای کاهش سختی و انرژی تلف شده برای ارزیابی عمر خستگی استفاده گردید. نتایج آزمایشها نشان داد کهعمر خستگی مخلوطهای آسفالتی به مقادیر آهک هیدراته حساس است. نتایج نشان داد که کاربرد مقادیر 1/5 ،1و 2درصد آهک هیدراتهباعث بهبود عمر خستگی آسفالت نسبت به نمونه شاهد در شرایط پیرنشده میگردد. در شرایط پیرشدگی بلند مدت استاندارد فوق(عمل آوری 120ساعت در دمای 85درجه سانتیگراد) آهک هیدراته در مقادیر 1و 1/5درصد به طور متوسط باعث بهبود عمر خستگیآسفالت به ترتیب به میزان 25و 50درصد گردید و در مقدار 2درصد، کاهش 40درصدی در عمر خستگی نتیجه شد. عمر خستگیمخلوط آسفالت در مقدار 1/5درصد آهک هیدراته به عنوان درصد آهک بهینه به مقدار بیشینه میرسد
کلیدواژه مخلوط آسفالت پیرشده ,تیر خمشی ,آهک هیدراته
آدرس دانشگاه تربیت مدرس, دانشیار، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران, ایران, دانشگاه تربیت مدرس, کارشناس ارشد، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران, ایران, دانشگاه پیام نور, استادیار، دانشکده تحصیلات تکمیلی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران, ایران, دانشگاه تربیت مدرس, دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران, ایران
 
     
   
Authors
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved